هوش مصنوعی: به دوستان بگویید که از راننده خواهش کنند امشب اجازه ندهد کاروان حرکت کند.

هوش مصنوعی: وقتی که گل از باغ بیرون می‌رود، چه فایده‌ای دارد که بلبل به فریاد و عواطف خود بپردازد؟

هوش مصنوعی: اگر تا کنون به پرورش و نگهداری جان اهتمام می‌ورزیدم، اکنون می‌خواهم با جان خود وداع کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر داشتن سبد فراهم کن که از دور بتوانم آن معشوق بی‌وفا را ببینم.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای بر چشمه‌ی چشمانم فرود بیا، اکنون زمان مناسبی است تا از آب گوارا بهره‌مند شوی.

هوش مصنوعی: اگر امکان دیدن جان جهان برایم فراهم شود، جان و تمام هستی‌ام را فدای او خواهم کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که تیر از کمان جدا می‌شود، من نیز به دنبال آن ابرو که شبیه کمان است می‌روم.

هوش مصنوعی: ماه زیبا با لبخندش خود را تحسین می‌کند و این لبخندش باعث می‌شود که دهانش باز شود و زیبایی‌اش را بیشتر نمایان کند.

هوش مصنوعی: زمانی که روی دوستان را می‌بینی، انگار در باغ و بستانی هستی. وقتی به دوستانت نگاه می‌کنی، زیبایی‌های این باغ را متوجه می‌شوی.

هوش مصنوعی: وقتی می‌دانی که هیچ چیزی در این دنیا پایدار نیست، پس لحظه‌های حضور دوستانت را ارزشمند بدان و از آن‌ها بهره‌مند شو.