هوش مصنوعی: تا کی صبر کنم و از تو کمک نطلبم؟ ای کسی که من به تو داد و فریاد می‌زنم، رحم کن! قلب من از درد و رنجی که به من داده‌ای، خونین شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که از کنارم رفتی، ای زیبا نازنیین بغداد، دامن من مانند دجله بغداد از دستانت رها شد.

هوش مصنوعی: اگر فردا از تو جدا شوم، فریاد می‌زنم که تا کی باید رنج و ستم تو را تحمل کنم؟

هوش مصنوعی: بدون شک، در عشق تو، مثل فرهاد که به خاطر محبوبش بر سینه‌اش سنگ می‌زد، من نیز در برابر درگاه تو سختی‌ها را تحمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر به پای علم من راهی نباشد، میان من و خاک زمین فاصله است و از دست تو کمکی نمی‌توانم بگیرم.

هوش مصنوعی: وقتی از خاک سر کوی تو دور افتادیم، دل سوخته‌مان را به باد سپردیم و از تو دل بریدیم.

هوش مصنوعی: اگر کسی مانند خواجو به خاطر غم و اندوه دچار افسردگی شده باشد، جای هیچ شکی نیست که هرگز نمی‌تواند به خاطر تو شاد شود.