هوش مصنوعی: اگر تو با ما صلح داشته باشی، پس چرا احساس جنگ و درگیری می‌کنم؟ نمی‌دانم این احساس چیست و چرا دوباره به سراغم آمده است.

هوش مصنوعی: این جمله به معنای این است که از گفتار کسی نه تنها بهره‌ای نمی‌برم، بلکه انتظار دارم که در شرایط سخت و محدودیت‌ها، چیزی به من نرسد. در واقع، به نوعی به این نکته اشاره دارد که در موقعیت‌های دشوار، فرصت‌های کمی برای دستیابی به خوشی و لذت وجود دارد.

هوش مصنوعی: چرا این اندام تو مانند کمان است که از چشم‌ها می‌افتد، گویی تیر بلندی است؟

هوش مصنوعی: از اشک‌هایم سنگ درست می‌شود، اما دل تو همچنان سنگی باقی می‌ماند. ای پروردگار، چه دل سنگینی!

هوش مصنوعی: به من بگو که ساقی، آن شراب را بریزد، زیرا آن شراب مانند آئینه‌ای است که جان را روشن می‌کند، همچنان که زنگار را از روی اشیاء پاک می‌کند.

هوش مصنوعی: ای مدعی، از دامن من دور باش؛ چون دل من به تو وابسته نیست و کنترل او در دستان تو نیست.

هوش مصنوعی: زبانش را درک کن، چون صدای دل‌انگیز ساز و آواز موسیقی، ما را فریب می‌دهد.

هوش مصنوعی: چشمم از اشک پر شده و به همین دلیل فکر می‌کنم که این اشک‌ها شبیه به شراب قرمز گل لاله هستند.

هوش مصنوعی: اگر در جایی نام خواجو را با قلم ببینی، بدان که این کار ناپسند و زشت است.