هوش مصنوعی: ای دل من، جان تازه و شیرین تو مانند جان عزیز من است. خاک پای تو برایم مانند آب چشمه‌ای گوارا و ارزشمند است.

هوش مصنوعی: شایب نیست اگر نتوانم ترنج را از دست بشناسم، چرا که در تمام مصر کسی مانند یوسف، عزیز کنعان، وجود ندارد.

هوش مصنوعی: مدتی است که مهمان توام، مرا خوار و بی‌ارزش مکن. زیرا مهمان، در حضور بزرگان با کرم، باید گرامی داشته شود.

هوش مصنوعی: کسانی که دلشان زنده است و خسته‌اند، ارزش درد عشق را می‌فهمند. برای کسی که خود درد را تجربه کرده، عشق همانند دارویی گرانبهاست.

هوش مصنوعی: اگر من در پیش تو حقیر و بی‌ارزش هستم، چاره‌ای نیست. دور نیست که اگر بنده را مولایی عزیز نباشد، او نیز مقام و ارزشی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: چشم‌های ما و تظاهر زیبایی‌مان ارزش چندانی ندارند، زیرا دریا هیچ جواهر و در معادن هم طلا وجود ندارد.

هوش مصنوعی: زلف او که دل را به زحمت می‌اندازد، ایمان من را به خطر انداخته است. ای دوستان، در برابر کسی که به او ایمان ندارم، ایمان من چه ارزشی دارد؟

هوش مصنوعی: اگر در دنیا آبرو و اعتباری برای تو نباشد، عیبی ندارد، زیرا گنج و سرمایه‌ای در ویرانه وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در میدان عشق، مردانه جان خود را فدای عشق می‌کنم. قلب دشمنان را نمی‌شکنم، زیرا کسی که جانش ارزشمند است، این کار را نمی‌کند.