هوش مصنوعی: از ما دوری نکن، ای چشم بد! چراکه تو روح من هستی و من نمی‌توانم بدون تو صبر کنم.

هوش مصنوعی: بدون میوه‌ی خوشمزه‌ی بهشتی، همه چیز تلخ و ناگوار است، اما با زیبایی تو، جهنم هم به نور و زیبایی تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: من به شکوه و زیبایی تو همچون یاقوتی درخشان می‌نگرم، که از دندان لؤلؤی تو به دست آمده است. خط تو مانند سنبل سیاه و خوشبو، و رنگی از کافور در خود دارد.

هوش مصنوعی: چشمان تو از نگاه ما درد و رنج می‌طلبد و واضح است که جز با شراب هیچ چیز دیگر تو را مست نمی‌کند.

هوش مصنوعی: در باغی که اکنون مانند بهشت به نظر می‌رسد، شراب شیرینی از دستان تو در حال ریختن است و تو مانند حوری زیبا هستی.

هوش مصنوعی: بپا خیز که بیاییم به میخانه، چراکه از تکرار عبادت خسته‌ایم و از سجاده دل‌زده شده‌ایم.

هوش مصنوعی: در جستجوی نور و زیبایی الهی، مانند موسی که از خداوند درخواست دیدار کرد، ما نیز به سوی آن جمال می‌رویم و چهره‌امان را به سوی نور می‌گردانیم.

هوش مصنوعی: هر کسی که از جام حقیقت و معرفت بنوشد، در حالتی از سرخوشی و گیجی فرو می‌رود و از دنیا و مادیات جدا می‌شود. او به مقام بالاتری دست می‌یابد و از خاک و دنیا فارغ می‌شود.

هوش مصنوعی: مغان که در علم و دانش پیشرفت کرده‌اند، از تو بسیار بالاترند. با این حال، تو با این زهد و ریاضت چهل ساله‌ات چرا باید مغرور باشی؟

هوش مصنوعی: ای ساقی، باده را بچرخان، چرا که بسیار نادرست است که ما این گونه از شراب مست باشیم و شراب از ما پنهان بماند.

هوش مصنوعی: زن زیبایی که در کنار ما بود، به لطافت خود می‌بالید، اما در حقیقت از دید او، آن لطافت به قصرها و زیبایی‌های دیگری اشاره داشت.

هوش مصنوعی: می‌بینم آیا که روزی بر من می‌گذرد که درمانگر او باشم، در حالی که او به خاطر زیبایی‌اش دلمرده است و نگاهش در رنج و غم به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: به حرف‌های خواجو گوش کن و داستان عشق را بشنو، زیرا این داستان زیباتر از آواهای موسیقی داوود است.