هوش مصنوعی: به خاطر عطر زلف تو، دل غمگینم را به باد سپردم. بیا که جان ارزشمندم فدای بوی تو باشد.

هوش مصنوعی: از دلم ناله و آه و فریاد برخاست، اگر کسی به کمک من نیاید، صبرم هم نمی‌تواند فریادهای مرا خاموش کند.

هوش مصنوعی: وقتی که رازهای من برای هر کسی بازگو می‌شود، اشک از چشمانم می‌ریزد و این حال و روز من است.

هوش مصنوعی: فرهاد هنوز هم در دلش عشق شیرینی دارد، هرچند که با تلخی وداع کرده و جان شیرینش را فدای آن عشق کرده است.

هوش مصنوعی: چرخ زمان و سرنوشت را نباید به مهر و کینه ای که در آن وجود دارد نسبت داد. زیرا محبت حقیقی او سرشار از کینه و عدالت او در حقیقت بیداد است.

هوش مصنوعی: در اینجا به تصویر کشیده شده که پنجره بام همچون پرده‌ای بر چهره خورشید پوشیده شده و با باز شدن آن، زیبایی رخسار خورشید مانند زیبایی ماه در آسمان نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: من به خاطر محبت و خدمت به تو مثل سوسن آزاد و خرم هستم، اما تو مثل سرو آزاد و بزرگ، از بندگان خود رها هستی.

هوش مصنوعی: تصور نکن که از ذهنم بیرون رفته‌ای. هرچند که از مقابل من دور می‌شوی، اما تو همچنان در یادم باقی می‌مانی.

هوش مصنوعی: از باد حال تو را می‌پرسم و وقتی می‌بینم، موضوع صحبت آن باد صباست که تنها درباره تو حرف می‌زند.

هوش مصنوعی: اگر تو به دل من، که دردمند و نیازمند است، توجه نداشته باشی، من از دست تو دل بکنم و به پیش پادشاه ایران بروم.

هوش مصنوعی: کسی که به درگاه محبت وارد می‌شود، باید مراقب باشد، زیرا هر کس قدم در این راه بگذارد، به طور جدی درگیر می‌شود و ممکن است آسیب ببیند.