هوش مصنوعی: ابروی تو به شکل قوسی زیباست و همیشه مانند هلال ماه می‌باشد، چون اگر هلال نباشد، دیدن ماه کامل غیرممکن است.

هوش مصنوعی: هرکس که روی تو را می‌بیند و خال زیبای تو را نگاه می‌کند، بر می‌آید که تو خازن بهشت بلال هستی.

هوش مصنوعی: همواره هلال ماه در مقام سایه‌بان خورشید تو است و جالب اینجاست که چشمان تیره و سیاه تو خود حلال این هلال هستند.

هوش مصنوعی: دل کسی که رفته، بی‌تابی می‌کند و آرزو دارد که سر زلفت را بچیند. خدایا، در این شب غریبی، حال او چگونه است؟

هوش مصنوعی: هندو به دختر با خال سیاهش، به شیوه‌های مختلف اشاره می‌کند و می‌گوید که زیبایی او به اندازه‌ای است که آن خال سیاه نه تنها عیب نیست بلکه به زیبایی‌اش افزوده است.

هوش مصنوعی: گفتم که تصور تو می‌تواند دردم را تسکین دهد، اما وقتی به آن نگاه می‌کنم، می‌بینم که این هم فقط یک خیال است.

هوش مصنوعی: کسی که تشنه‌ی آب زلال توست، در حالی که به شدت گرسنه و ناراحت است، در آتش شوق می‌سوزد و با این حال چشمانش همیشه به سوی آب زلال دوخته شده است.

هوش مصنوعی: ای شمع، خود را در برابر پروانه‌ای که به خاطر عشقش در آتش سوخته، بالا نگیر. پروانه‌ای که دلش سوخته، حتی اگر بال ندارد، نشان از عشق و فداکاری‌اش دارد.

هوش مصنوعی: امروز وقتی پرندگان باغ در حال پرواز هستند، دل من همچون پرنده‌ای بی‌پر و بال می‌باشد و نمی‌تواند پرواز کند.

هوش مصنوعی: نان در شکل و قدی مانند الف است، اما وضع و حال پریشان من به زلف تو شبیه دال است.

هوش مصنوعی: از نظر خواجو، باغ و گلستان زیبایی تو هرگز از جلو چشم او دور نخواهد شد، زیرا زیبایی تو مانند گلی است که در بستان کمال و کمالات آن وجود دارد.