هوش مصنوعی: لبان تو چون شکر شیرین است و بر سینی که به رنگ مشکی است، پاشیده شده است.

هوش مصنوعی: نقش تو با قلم هنرمند بر صفحه روح من نقش بسته است.

هوش مصنوعی: ای ساقی، از آن آب که همچون آتش است بیاور، زیرا آتش دل من باعث شده است که آب رخم را بریزد.

هوش مصنوعی: با تو نمی‌توانم ارتباط برقرار کنم، هرچند که غم تو در وجودم ریشه دوانده است.

هوش مصنوعی: در هم ریختگی و پریشان حالی زلف تو باعث شده که دلم به آن آویخته شود و به دنبال آرامش باشد.

هوش مصنوعی: عشق دل را خراب کرد و عقل از این ماجرا فرار کرد.

هوش مصنوعی: خواجو از دیدن درد و رنج خود به شدت غمگین است و دلش پر از اندوه است. او احساس می‌کند که شاید در زندگی‌اش نوعی از پیوند یا امید وجود داشته که اکنون از بین رفته است و این موضوع خیلی برایش سخت و غیرقابل تحمل است.