هوش مصنوعی: هیچ صورتی وجود ندارد که زیر سایه‌ی تاریک تقدیر، زرد و پژمرده نباشد و هیچ آزاده‌ای نمی‌تواند از چرخ زمان و سختی‌های آن فرار کند.

هوش مصنوعی: در این دنیا هیچ مردی را نمی‌بینم که از رنج و دردی آزاد باشد. همه درگیر دردها و مشکلات هستند، حتی اگر برخی به نظر شاد و خوشحال بیایند، در واقع آن‌ها هم انسان نیستند.

هوش مصنوعی: اگر نسیم باغ بوی دوستان را به همراه بیاورد، باد خیال می‌کند که در نهایت، گنجی به همراه خود آورده است، در حالی که این چنین نیست.

هوش مصنوعی: هرکس که از عشق و محبت صحبت کند ولی خود قلبی سرد و بی‌احساس داشته باشد، سرد و بی‌فايده است. کسی که به خاطر عشق و محبت شاداب و سرزنده است، هرگز سرد و بی‌احساس نخواهد بود.

هوش مصنوعی: من از شادی و وصل محبوبم سخن گفتم تا شاید درد دل را مداوا کنم، اما برای کسانی که عاشقند، دارویی جز همان درد عشق وجود ندارد.

هوش مصنوعی: بدون نور چهره‌اش، بگو که امشب از شرق نمی‌آیم. نگران آن تنها شدن در شب نیز نیستم.

هوش مصنوعی: ما مانند غبار هستیم، وقتی که به زمین می‌نشینیم، به خودم گفتم که واضح است که اکنون از من هیچ نشانی باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: هرگز تصور نمی‌کردم که با وجود اینکه از درد و رنج جهان می‌چشم، در این دنیا کسی پیدا نمی‌شود که درک کند من چه حالتی دارم و چه دردی را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: تا تصور نکنی که خواجو به خاطر چهره زردش تنهاست، باید بدانی که در دنیای تاریک، همیشه زردی نمی‌تواند نشانه‌ای از بی‌خبری یا بدحالی باشد.