هوش مصنوعی: پیچ و تاب موی سیاه تو بر روی گل سمن چه زیبا و خوشبوست، و عطر سنبلت که از برگ نسترن ناشی می‌شود، چه لذتبخش و دلپذیر است.

هوش مصنوعی: اگر دستم به یار تو نمی‌رسد، زلف بلند و پر پیچ و تاب تو چقدر زیباست.

هوش مصنوعی: هیچ کلامی از زبان من بیرون نمی‌رود، جز درباره تو. ای پروردگار، چقدر این سخن زیباست!

هوش مصنوعی: در سپیده دم که گل‌ها از غنچه بیرون می‌آیند و چهره‌ی زیبای خود را نشان می‌دهند، صدای دل‌انگیز بلبل دیوانه در چمن چقدر دل‌نواز است.

هوش مصنوعی: از شراب دیشب به شدت مست و گیج شده‌ام و در کنار درختان سرو و نارون لحظه‌های خوشی را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: جایی که چشمه بر روی جویبار قرار دارد، تصویری که در ذهن من از قامت زیبای آن سرو خوش‌قامت شکل می‌گیرد، بسیار دلنشین و زیباست.

هوش مصنوعی: به تو چه بگویم که وقتی با او آشتی می‌کنم، بودن او در کنار من چقدر لذت‌بخش است.

هوش مصنوعی: از روی میل و آرزو درباره دوست نپرس، زیرا دل خواجو به خاطر زلف شکننده‌اش شکسته است و این موضوع برایش خوشایند نیست.