هوش مصنوعی: شکل ظاهری انسان از خاک و آب ساخته شده است، اما اگر به عمق وجود او نگاه کنی، جان و روح او بسیار ارزشمندتر است.

هوش مصنوعی: نرگس او زیبا و جذاب است و دل را می‌برد، در حالی که سنبلش هم دیوانه کننده و بسیار بااحساس است.

هوش مصنوعی: موهای او به سیاهی شب است و انحنا و فرهایش قوی و جذاب. زیبایی و جذابیت صورتش نیز به سیاهی خال او افزوده شده است.

هوش مصنوعی: هرچه درباره او بگویم، بیهوده است و هرچه به دنبالش بگردم که او را راضی کنم، بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: زمانی که او از جلوی چشم من ناپدید شد، از یاد من هم نمی‌رود؛ زیرا یادش همیشه در دل من زنده است.

هوش مصنوعی: فکر و یاد من همیشه با یارم است، اما دل من در سفر با کاروان است و چشم‌هایم در انتظار هستند و به بار و بنه نگاه می‌کنند.

هوش مصنوعی: دل من چطور می‌تواند آرام بگیرد وقتی که در کنارم کسی است که دلش بی‌تاب و مضطرب است؟

هوش مصنوعی: من به سمت جلو می‌روم،‌ حتی با وجود اینکه پایم در گل است و از اشک‌های چشمانم خیس است.

هوش مصنوعی: من در دریای بی‌پایان غوطه‌ورم، در حالی که کسی که عیب‌هایم را می‌گیرد، بر روی ساحل نشسته است.

هوش مصنوعی: دوستان می‌گویند ای خواجو، صبر کن. اما من چگونه می‌توانم صبر کنم وقتی که تحمل این درد برایم سخت است؟