هوش مصنوعی: آه از اینکه محبوب در غم و درد من باقی ماند و خود رفت. او ما را مثل دودی در آتش رها کرد و رفت.

هوش مصنوعی: شخص در حال تجربه لذتی ناشی از شوق و شادی است، اما هیچ ظرفی برای نگهداری این احساس خوشایند در دست ندارد. او از جدایی‌ها و غم‌ها رنج می‌برد و این احساسات تلخ او را ترک می‌کنند.

هوش مصنوعی: گفتم شاید با نیرنگ بتوانم او را تحت کنترل درآورم، اما او از من گریخت و شانس مرا ترک کرد و رفت.

هوش مصنوعی: وقتی که او به دست من افتاد، من را که مجروح و خسته بودم در دریاچه‌ای از خون انداخت و با بی‌اعتنایی رفت.

هوش مصنوعی: زمانی که جان من به سوی خیال‌های روحانی می‌رود، بدنم در این مکان دنیوی باقی می‌ماند و روح به سفر می‌رود.

هوش مصنوعی: وقتی که غم و درد در دل من جا گرفت، اشک‌های سرخ و دلمندم از چشمانم مانند گلی در صحرا جاری شد و به راه خود ادامه داد.

هوش مصنوعی: گل در زیر پوششی پنهان بود، اما مرغ سحرگاهی به باغ آمد و سرودهایی بلند خواند و سپس رفت.

هوش مصنوعی: وقتی که بنده به سعادت و نزدیکی دست نیافت، دستش را به نشان احترام به آستانه بوسید و پس از آن خدمت کرد و رفت.

هوش مصنوعی: بر سر خاک پای تو، خواجو از شدت عشق، دامنش را بر این زمین خاکی انداخت و رفت.