هوش مصنوعی: آب زندگی‌بخش و حیات‌بخش است و مانند آتش، انرژی و حرارت را منتقل می‌کند. خورشید که نماد روشنی و تابندگی است، به شب و تاریکی پایان می‌دهد و در واقع، وجود شما به روشنی و حیات کمک می‌کند و به سوی چشمه‌ای از زندگی و خوشی می‌روید.

هوش مصنوعی: من تا زمانی که روز روشن بود، شب را در زیر سایبانش دیده‌ام، اما حالا شب من به خاطر صبح شما تاریک و تیره شده است.

هوش مصنوعی: در یک شب تاریک، تو مانند خورشید به آغوش من آمدی، اگر زلف من بودی، آرزو داشتم یک شب در آغوش تو باشم.

هوش مصنوعی: چرا مه‌پوش زیبای هندو به خاطر شما ناراحت شد؟ آیا به خاطر مستی من بود که دیشب بر دوش شما بودم؟

هوش مصنوعی: ای زرباف، بازی دلنشین تو مانند آهویی است که در حالی که خواب است به دام شیرها افتاده و از خواب خرگوش خود سرمست و شاداب شده است.

هوش مصنوعی: مردم با چشمان زیبا و درخشان، گویی در زیر پای من لؤلؤ پخش شده است، که این همه از سکوت لبان شما بر می‌آید.

هوش مصنوعی: تا زمانی که حلقه‌ای در گوش شما وجود داشته باشد که به مه مشتری متصل باشد، غلام آن حلقه به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: اشکالی ندارد اگر به وصال نرسیم، چون اگر درویشی به بویی از عشق شما برسد، کافی است.

هوش مصنوعی: آب نماد زندگی است، یا اینکه سخنان خواجو به شیرینی و لطافت می‌نویسد. در این حال، مانند نوری که از ماه می‌تابد یا مانند زیبایی گل، تمام این زیبایی‌ها به گوش شما رسیده است.