هوش مصنوعی: از لعل شفافی که تو داری، من می‌فهمم که آتش در وجودم می‌سوزد؛ زیرا وقتی که موی سیاه تو در هم ریخته است، دل من نیز در آشفتگی است.

هوش مصنوعی: دیشب در خواب زلف زیبای تو را نوازش کرده‌ام و هنوز احساس می‌کنم که زندگی‌ام به آن اتصال دارد و در درگیری و تردید قرار دارد.

هوش مصنوعی: هر لحظه دل من به زلف‌های تو کشیده می‌شود، ای خدا! چقدر این کمند زلف سیاه تو زیبا و دلربا است.

هوش مصنوعی: از زیبایی و جذابیت تو، مانند سنگ قیمتی می‌درخشد. چهره‌ات به قدری دل‌فریب است که در عین حال که آتشین و پرشور به نظر می‌رسد، حس خنکی و لطافت هم به همراه دارد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، به دوست بده جامی از شرابی که همچون خون سیاوش در پیاله جاری است، تا شوق و عشق را در دل آدمی زنده کند.

هوش مصنوعی: اگر جانم از زخم تیر تو بگذرد، تعجب نکن چون گمان کن که تیر تو به دقت و سرعت تیر آرش است.

هوش مصنوعی: وقتی که اثر هنر و زیبایی تو در چشمان من نقش بست، آن تصویر خیال زیبا و جالبی از تو در ذهنم پدیدار شد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیبایی و ویژگی‌های دلبر می‌پردازد. شاعر به مقایسه بو و عطر مشکی و زیبایی چهره محبوب اشاره می‌کند. دلبر خود نماد زیبایی و جذابیت است، که به مانند آفتاب درخشان و دل‌فریب جلوه می‌کند. این تصویرسازی نشان‌دهنده عشق و شیفتگی عمیق شاعر نسبت به معشوق است.

هوش مصنوعی: خواجو، هرچند که باغ بهشت زیباست، اما باغ گل و باغ‌های دیگر نیز برای دوستان بسیار دلپذیر و خوشایند هستند.