هوش مصنوعی: از زیبایی و جذابیت زلف تو می‌توان به ایمان و اعتقاد رسید، و از رنگین بودن لب‌هایت می‌توان به زندگی جاودانی دست یافت.

هوش مصنوعی: قد و قامت تو آن‌قدر زیباست که می‌توان به آن درختان بهشتی طوبی غبطه خورد و زیبایی چهره‌ات آن‌چنان خوش‌رنگ و دل‌انگیز است که بهشت را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: می‌توان صورت جان را با نقش تو ترسیم کرد و از خمیر لعل تو، جوهر روح را به دست آورد.

هوش مصنوعی: در زمانی که زیبایی و جلوه‌های گلستان تو نمایان می‌شود، می‌توان درختان سرو را در حال رقص و ناز مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: در آن جمعی که مکان مناسبی برای خوبی‌هاست، تو را می‌توان چون شمعی در شبستان یافت.

هوش مصنوعی: در زیر سایه‌ی موهای سیاه تو، می‌توان در شب، تابش درخشان خورشید را دید.

هوش مصنوعی: اگرچه زلف تو می‌تواند باعث کفر شود، اما تصویر روی تو می‌تواند ایمان به ارمغان بیاورد.

هوش مصنوعی: از هر یک تار موی آن زلف آشفته، می‌توان دل‌های بسیاری را آشفته یافت.

هوش مصنوعی: من از دردی که دارم، به زندگی ادامه می‌دهم، چرا که امید دارم که از درد تو نیز راه درمانی پیدا شود.

هوش مصنوعی: به خواجو بگو که صبر پیشه کن، چرا که با صبوری می‌توان دارویی برای درد جدایی پیدا کرد.