هوش مصنوعی: چهرهٔ او مانند نور صبح است که باعث حسادت خورشید و ماه می‌شود.

هوش مصنوعی: جمال او همچون لطیفه‌ای است که از هر آنچه عقل توان تصورش را دارد، لطیف‌تر و زیباتر است.

هوش مصنوعی: از چشم‌های خواب‌آور و چهره‌ی چون خورشید دوست، این تصور را نکن که من آرزوی خواب و خوراک دارم.

هوش مصنوعی: هر وقت از کسی دربارهٔ زیبایی او بپرسم، وقتی به دقت فکر می‌کنم، متوجه می‌شوم که او هم از عشق و شوق بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: هرچند که زیبایی و نرمی دلنشین است، اما تو فراتر از این زیبایی، ویژگی دیگری داری که خاص و منحصر به فرد است.

هوش مصنوعی: با این ویژگی که از خودت تکبر را کنار بگذاری، از دوستان دور نشو، حتی اگر عمر گرانبهایی داری و زمان در حال گذر است.

هوش مصنوعی: هر جا که نگاه می‌کنم، به خاطر شدت شوق، تصویر روی تو در ذهنم حاضر است.

هوش مصنوعی: اگر تو احساسی قوی و پرشور را بروز دهی، من ناراحت یا دلخور نخواهم شد، چون تلخی از طعم شیرینی که در برابر شکر وجود دارد، گذراست.

هوش مصنوعی: از بی‌زنگاری چهره‌ام آبرویم بر باد می‌رود، هرچند که زیبایی چهره‌ام مانند سیم، درخشندگی اشک‌ها را دارد.

هوش مصنوعی: هر بار بر من واجب بود که وطن را ترک کنم، زیرا سفر برای افرادی که بیدارند و اندیشه دارند، به سود و مصلحت آنهاست.

هوش مصنوعی: او از دنیای شعر بهره‌مند است و به دلیل لطافت کلام خواجو، می‌توان او را همچون کشتی‌ای پر از جواهرات دانست.