خواجوی کرمانیشمارهٔ ۳۹
ای قمر تابی از بنا گوشت
شکّر آبی ز چشمه ی نوشت
جادوان مست چشم میگونت
واهوان صید خواب خرگوشت
خسرو آسمان حلقه نمای
حلقه در گوش حلقه در گوشت
آن خط سبز هیچ دانی چیست
که دمید از عقیق دُر پوشت
از زمرّد ز دست خازن حسن
قفل بر درج لعل خاموشت
ایکه هرگز نمی‌کنی یادم
نکنم یکنفس فراموشت
کاش کامشب بدیدمی در خواب
مست از انسان که دیده‌ام دوشت
گرچه ما بی تو زهر می‌نوشیم
باد هر می که می خوری نوشت
تو از آن برتری به زیبائی
که رسد دست ما در آغوشت
چهره ی خویش را در آینه بین
تا ببینیم مست و مدهوشت
باده امشب چنان مخور خواجو
که چو دیشب برند بر دوشت
اطلاعات
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ای قمر تابی از بنا گوشت
شکّر آبی ز چشمه ی نوشت
هوش مصنوعی: ای ماه تابان، مانند شکر در باغ تو زیبا و روشنایی، از چشمهای تازه و زلال می‌دری.
جادوان مست چشم میگونت
واهوان صید خواب خرگوشت
هوش مصنوعی: چشمهای زیبا و درخشان تو همچون جادوگران مسحور کننده‌اند و به مانند شکارچیانی در خواب به سراغ تو می‌آیند.
خسرو آسمان حلقه نمای
حلقه در گوش حلقه در گوشت
هوش مصنوعی: خسرو آسمان، با شکوه و عظمت خود، همچون دانه‌ئی درخشان در گوشواره‌ای قرار دارد که زیبایی‌اش دوچندان کرده است.
آن خط سبز هیچ دانی چیست
که دمید از عقیق دُر پوشت
هوش مصنوعی: آن خط سبز را می‌دانی که چه زیبایی دارد و از سنگ عقیق و مروارید برآمده است؟
از زمرّد ز دست خازن حسن
قفل بر درج لعل خاموشت
هوش مصنوعی: گنجینه زیبایی از نگین‌های سبز، قفل بر گردنبند سرخ توست.
ایکه هرگز نمی‌کنی یادم
نکنم یکنفس فراموشت
هوش مصنوعی: هرگز تو را فراموش نمی‌کنم، حتی در یک لحظه، ولی تو هیچگاه به یاد من نخواهی بود.
کاش کامشب بدیدمی در خواب
مست از انسان که دیده‌ام دوشت
هوش مصنوعی: کاش امشب بتوانم در خواب ببینم که از عشق انسان مست هستم و او را در کنار خود دارم.
گرچه ما بی تو زهر می‌نوشیم
باد هر می که می خوری نوشت
هوش مصنوعی: هرچند که ما بدون تو در بدترین حال هستیم و از درد و رنج رنج می‌کشیم، اما می‌دانیم که تو چقدر خوشبختی را برای خودت انتخاب کرده‌ای.
تو از آن برتری به زیبائی
که رسد دست ما در آغوشت
هوش مصنوعی: تو به قدری زیبا هستی که وقتی به تو نزدیک می‌شویم، انگار همه چیز برایمان معنی پیدا می‌کند.
چهره ی خویش را در آینه بین
تا ببینیم مست و مدهوشت
هوش مصنوعی: به خودت نگاه کن و ببین که چقدر از عشق پر شده‌ای و در این حال چقدر زیبا و مسحورکننده‌ای.
باده امشب چنان مخور خواجو
که چو دیشب برند بر دوشت
هوش مصنوعی: امشب، باده را به‌گونه‌ای نخور که مثل دیشب بار سنگینش بر دوش تو بیفتد و تو را در مضیقه بگذارد.
حاشیه ها
1399/04/01 23:07
ندا
سلام. بیت دوم به نظر اشتباه تایپی باشه. از لحاظ معنایی جور در نمیاد. جاودان نوشته شده. به نظر جادوان بوده باشه: جادوان مست چشم میگونت...
اگر کسی به نسخه کاغذی کتاب دسترسی داره چک کنه.
1399/08/24 06:10
درود بر شما،.. به نظر میریه که صحیح این بیت در مصرع دوم چنین باشد؛
گر چه ما بیتو زهر می‌نوشیم
باده و می که می‌خوری نوشت
....___________________
که در متن شعر چنین آمده؛
گر چه ما بیتو زهر می‌نوشیم
باد هرمی که می‌خوری نوشت
)و به نظر میرسه که اشتباه تایپی باشد