هوش مصنوعی: کلمات "کاف" و "نون" جزئی از نوشته‌های ما هستند و معنای بزرگی دارند. از ابتدای عالم تا انتهای آن، داستان ما شنیدنی است.

هوش مصنوعی: طاق پیروزه که مکان آرامش و استراحت قطب آسمانی است، تنها کمترین گوشه‌ای از در خانه ما را به خود اختصاص داده است.

هوش مصنوعی: اگر شمع دل ما به خاطر سردی نفس خاموش شود، این طاقچه تنها به پنجره پروانه‌ ما تبدیل نخواهد شد.

هوش مصنوعی: گنجینه‌ای از معنا وجود دارد که دنیا به‌عنوان طلسمی بر سر راهش قرار دارد. وقتی به عمق معنا نگاه کنی، می‌بینی که دل ویران ما هم در جستجوی آن است.

هوش مصنوعی: ما به خاطر یک جرعه شراب، آب را ریخته‌ایم؛ هرچند کوثر از پیمانه‌ی ما به دست نمی‌آید.

هوش مصنوعی: ما اگر به دیوانگی مشهور شویم، به خاطر این است که عقل کل، به وسیله دل دیوانه‌امان فیض می‌دهد.

هوش مصنوعی: ما با زندگی در بی‌خودی آشنا هستیم و بیگانگی برای ما آشناست، ولی این فرد بیگانه بیشتر از همه به ما نزدیک است.

هوش مصنوعی: هر کسی را که می‌بینی، اگر زنده و بیدار است، بدان که روح و جان او به واسطه‌ی وجود ما زنده و پویاست.

هوش مصنوعی: هرچند در باور ما کعبه و بتخانه یکسان هستند، خواجو، بیرون بیا از کعبه که معبد ما همینجاست.