هوش مصنوعی: زیباتر از چهره خورشید، چهره ماه را ندیدم و لذت‌بخش‌تر از عشق زیبایی‌های معشوق را هیچ‌گاه تجربه نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که عمر ارزشمندم به پایان رسیده و من هیچ‌گاه چهره‌ای همچون ماه را ندیده‌ام.

هوش مصنوعی: دل من خواست که عشق و محبت را از من بگیرد، اما نه تنها دل را فدای آن کردم بلکه جان خود را نیز دادم، با این حال هیچ چیزی که آرزویم بود را نیافتم.

هوش مصنوعی: از شدت اندوه و حسرتی که دارم، آتشی به دل خود زده‌ام؛ چون هیچ‌گاه چهره‌ی او را در این مکان نیلگون ندیدم.

هوش مصنوعی: من تا زمانی که به زلف سیاه تو نزدیک شدم، از دامن دل کناره نگرفتم و هرگز نتوانستم به دست تو دسترسی پیدا کنم.

هوش مصنوعی: در محبت تو هیچ همراهی جز سایه پیدا نکردم و در عشق تو هیچ یار و همدمی جز آه و غم نیافتم.

هوش مصنوعی: غم‌انگیزتر از چاله‌ای که در چانه‌ات است و نگاهی که به ماه دارم، هیچ‌گاه چاله‌ای را ندیدم.

هوش مصنوعی: من از اضطراب و پریشانی به حالتی رسیده‌ام که حتی در مرگ هم نمی‌توانم آرامش بیابم؛ زیرا در تمام زندگیم هرگز موهای کسی را تا کمر ندیده‌ام.

هوش مصنوعی: من از دنیای عشق تو، جز اندوه و غم چیزی ندیدم. این احساس من مثل کاه است که در مزرعه گم شده و ارزش چندانی ندارد.