هوش مصنوعی: بیا تا در صبح زود که نسیم ملایم می‌وزد، با هم بنشینیم و از زیبایی‌های بهشتی لذت ببریم.

هوش مصنوعی: اگر چهره زیبای تو در باغ بهشت وجود نداشته باشد، دل‌باختگان، به نعمت‌های آنجا تمایل نخواهند داشت.

هوش مصنوعی: برو ای خواجو، زیرا که دیگر تحمل من به پایان رسیده است و این درد، دردی نیست که با درمان پزشکی خوب شود.

هوش مصنوعی: «زمانی که بمیرم، دوست من را دفن کنید تا هر از گاهی که بر قبرم گذر کند، یار قدیم مرا یاد کند.»

هوش مصنوعی: اگر به دنبال آزار دلسوختگان هستی، باید بدان که نمی‌توانی در وسط آتش سوزان بمانی.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم از این دریاچه جدایی نجات پیدا کنم، زیرا غم عشق تو مانند دریایی بزرگ است که من را در خود غرق کرده است.

هوش مصنوعی: اگر از ناپایداری عمر بر سر راه بمیرم، همچنان شعله‌ی عشق تو در وجودم زنده خواهد ماند.

هوش مصنوعی: اگرچه خواجو به‌طور مسلم شعر تو جادویی است، اما هیچ ارزش و توجهی ندارد در مقایسه با معجزه‌ی موسی.