هوش مصنوعی: ما به خاطر تماشای روی تو به این دنیا آمده‌ایم و از جهالت و بی‌خبری با صدای بلند به اینجا راه پیدا کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما به دنبال دل گمشده‌امان هستیم و حالا که نشانه‌ای از تو پیدا کرده‌ایم، به‌سوی تو آمده‌ایم تا درد و رنج آن دل پر از خون را تسکین دهیم.

هوش مصنوعی: اگر از اندوه دل فریاد بزنیم، باید ما را ببخشند، چون که از زخم دل غمگین به فریاد آمده‌ایم.

هوش مصنوعی: زخم شمشیر تو برای ما مایه آرامش جان شده، اما ما از درد دل به شدت رنج می‌کشیم و به تنگ آمده‌ایم.

هوش مصنوعی: به خاطر غم، قامت ما مانند کمان خم شده و دل‌مان به سوی عشق تو به مانند تیر راست ایستاده است. ما با عشق تو مانند تیر و کمان وارد شده‌ایم.

هوش مصنوعی: بدون تو، برای چه به دنبال دوزخ و بهشت باشیم در حالی که ما از این وضعیت خراب و همچنین از آن نگرانی آزاد و ایمن آمده‌ایم؟

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه در زندگی‌مان آرامش نداریم، بدون توجه به مغبچگان، به محله‌ی خرابات (جایی که باده‌نوشی می‌شود) آمده‌ایم.

هوش مصنوعی: اگر جان عالم بخواهد تیغ بکشد و قصد آسیب به خواجو را داشته باشد، به او بگویید به او حمله کند، زیرا ما از این دنیا بی‌خبر و بی‌ضرر آمده‌ایم.