هوش مصنوعی: روزی به محله‌ای که مخصوص خوشگذرانی و شادمانی بود رفتم و در آنجا دختری را دیدم.

هوش مصنوعی: چشمم تاریکی را کنار زد و وقتی به سرسبزی و لب‌های زیبای او نگاه کردم، همه چیز را روشن و زنده دیدم.

هوش مصنوعی: دو جهان از خاطر من محو شد، مانند نقشی که چهره محبوبم بر صفحه چشمم به جا گذارد.

هوش مصنوعی: در لب‌های سرخ او، رازی را کشف کردم که سال‌ها در وجودم به دنبالش بودم و به دنبال معنایش می‌گشتم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که خودخواهی و وجود خود را نشکسته‌ام، جرعه‌ای از شراب سرخ او نچشیده‌ام.

هوش مصنوعی: هرگز در حریم وحدت آرامش پیدا نکردم، زیرا هنوز از دنیا و کثرت‌ها جدا نشده‌ام.

هوش مصنوعی: حالا که به میخانه نزدیک شده‌ام، دیگر درباره درس و کتاب‌های خانگی با من صحبت نکنید.

هوش مصنوعی: من چه چیزی می‌توانم از ایمان بگویم وقتی که در بی‌ایمانی افتاده‌ام؟ حفظ قرآن چه فایده‌ای دارد وقتی که خود کتاب را پاره کرده‌ام؟

هوش مصنوعی: به معنای این است که من آداب و رسوم مذهبی خود را کنار گذاشته‌ام و به جای آن به نمادهای دیگری از باور و اعتقاد روی آورده‌ام. من سجاده‌ام را به بهایی گذاشتم و به چیزی دیگر که نمایانگر جایگاه جدید من باشد روی آورده‌ام.

هوش مصنوعی: من از جان برخاستم تا حقیقت را اعلام کنم. معنای «من حق هستم» را از سر دار (جایی که افراد به دار آویخته می‌شوند) شنیده‌ام.

هوش مصنوعی: به معبد برو و به جستجوی کعبه بپرداز، چرا که من از نادانی به روشنایی حقیقت رسیدم.