هوش مصنوعی: زلف او مانند پارچه‌ای زیبا و دستبافت است، که هر رشته‌اش نمایانگر تار و پود همان پارچه است.

هوش مصنوعی: از شام او صد نوع زیبایی و دلربایی وجود دارد، اما هر چقدر هم که این زیبایی‌ها جذاب و فریبنده باشند، در نهایت باید به این نکته توجه کنیم که همه این زیبایی‌ها به نوعی شباهت به هم دارند و در پیوندی خاص حاضرند.

هوش مصنوعی: از آن دُردانه‌ای که من از او دورم، روز و شب در کنار من، دریایی از تنهایی وجود دارد.

هوش مصنوعی: ساقی، نرو! زیرا بدون شراب ناب و خوش‌طعم‌ات، امشب حال و هوای من حالت خماری دارد.

هوش مصنوعی: کسی که از خاک کوی محبوبش دور شود، در واقع از عظمت و تواضع محروم است.

هوش مصنوعی: من با زیبایی تو بازی می‌کنم، اما در درون خودم آشفته و پریشانم چون این کار پر از پیچیدگی و سختی است.

هوش مصنوعی: موهای قوی و مجعد تو پریشان شده و خط زیبای صورتت مانند غباری است که بر آن نشسته.

هوش مصنوعی: هر کسی که در دلش عشق و محبت تو را داشته باشد، برای او دیگر گل‌ها هیچ ارزشی ندارند و فقط به چشمش مانند خار به نظر می‌آیند.

هوش مصنوعی: گاهی از خاک خواجو، گلی رشد می‌کند که نشان‌دهنده‌ی حقیقتی است. اما این را بدان که پس از مدتی، همان گل هم به خار تبدیل می‌شود.