هوش مصنوعی: عجب زلفی که جلوه‌گری می‌کند، مانند سنبل در گلستان؛ و زیبایی چهره‌ات همچون گل است که در حال خندیدن به گل‌ها به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: عطر و بوی خوشی که از وجودت می‌آید، مانند عطر گل ریحان است و زیبایی‌ات به قدری شگفت‌انگیز است که می‌توان آن را با گل‌های سنبل مقایسه کرد. این همه زیبایی و عطر از وجود تو ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: عروسی که زیبایی دارد، چه به او می‌رسد اگر تجمل و زیورآلات در کار نباشد؟

هوش مصنوعی: تو مانند مرهمی برای کسانی که رنج می‌کشند، نباش و در مشکلات بیچاره‌ها بی‌تفاوتی نکن.

هوش مصنوعی: اگر گل برگ نداشته باشد، پیوندش چه فایده‌ای دارد؟ آواز شبانه بلبل هم به آن چه کمکی می‌کند؟

هوش مصنوعی: برای تو جانم را فدای تو می‌کنم، چرا که از غم‌های زندگی به حدی رسیده‌ام که تحمل کوه سنگین واقعیت‌ها برایم آسان نیست.

هوش مصنوعی: اگر تو جزء زندگی من هستی، پس زودتر برو و از من دور شو؛ و اگر فقط غم و اندوه من هستی، پس تمام وجود من را ترک کن.

هوش مصنوعی: وقتی که من به خاطر زلف او به این حالت افتاده‌ام، تو ای شب، بر من زیاد سخت نگیر و طولانی نکن.

هوش مصنوعی: بزم روحانی که در آن هر لحظه احساس سرخوشی و شادمانی به انسان دست می‌دهد، بسیار زیبنده و دلپذیر است. در این فضا، آدمی به آرامش و نشاط می‌رسد و از زندگی معنوی خود لذت می‌برد.

هوش مصنوعی: ای معشوق، دیگر عود نزن، زیرا صدای شراب در حال نواختن است و سر و صدای لذت‌بخش دارد.

هوش مصنوعی: بزن همخوانی نغمه‌های شاد، زیرا نوشیدنی‌نوشان در بیداری صبحگاهی مست و شاداب هستند و خواجو از فکر و تأمل واندیشگی رها شده است.