هوش مصنوعی: وقتی که محبوبی با موهای سیاه و زیبا به نظر می‌رسد، این زیبایی به خودی خود غیرعادی نیست، زیرا در باغ‌های عجیب و دورافتاده، سنبل‌ها و گل‌های دیگر نمی‌توانند به خوبی رشد کنند.

هوش مصنوعی: ای کسی که گفتی دور لعلش، خط مشکین از چه دلیلی است؟ چرا خضر کنار چشمه حیات نبود؟

هوش مصنوعی: اگر در آرزوی چهره‌اش افسوس بخورم، عیب نگذارید بر من، زیرا در بهار، صدای غمگین پرنده‌ای از گلزار هم نشانی از تنهایی است.

هوش مصنوعی: سنبل او بی‌دلیل نیست، اگر او دیوانه‌وار رفتار کند. زیرا او همچون هندی است که به سرزمین ترکستان غریب افتاده است.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر زلف‌های او در حالتی عاطفی و غم‌انگیز قرار دارد. اما در درونم هیچ غم و اندوهی وجود ندارد، مانند گنجی که در خرابه‌ای پیدا شده باشد.

هوش مصنوعی: به غریبان لطف کن، چرا که در این دنیا غریبی وجود دارد و رحمت خداوند بر بندگانش شامل حال کسانی می‌شود که در سختی و بی‌کسی به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: اگر چشمان زیبا و سرمست تو خون بیچاره‌ای را بریزد، دیگر چاره‌ای نیست، زیرا مستان غریب نهفته در خود فتنه‌ای ندارند.

هوش مصنوعی: اگر با شمشیر کشته شوم، حکمت همیشه جاری خواهد بود، اما اگر سلطان بر گدا رحم نکند، دیگر چه فایده‌ای دارد حتی اگر سلطانی غنی باشد.

هوش مصنوعی: در مسیر تو، خواجو به خاطر عشق و محبوبی، جان شیرینش را فدای او کرد و رفت. هرگز به دل تو نرسید که بپرسی آن فرد غریب کجا رفته است.