هوش مصنوعی: ای چشمان زیبای تو که در خواب خوبی غرق شده‌اند، و ای موهای پیچ‌خورده‌ات که در حال تاب خوردن به زیبایی هستند.

هوش مصنوعی: چشم تو خوابیده و اطراف را بیماری فرا گرفته است، و سپس از شیرینی تو در آرزوی طراوتی خوش هستم.

هوش مصنوعی: زیبایی تو همچون موی سیاه، در چنین شبی تاریک و با نور ماه نمی‌توان دید.

هوش مصنوعی: نرگس زیبای تو در هر گوشه‌ای که باشد، همه را در خواب و خیال می‌برد و در گوشه‌ای از محراب، جایگاهی دلنشین و آرام برای خود ساخته است.

هوش مصنوعی: وقتی که چشمان خواب‌آلود و زیبا و دیدنی تو از جلویم دور شد، در شب جدایی حتی یک نفس آرامش‌بخش هم نداشتم.

هوش مصنوعی: جز مردم کسی را نمی‌بینم که بتوانم به او اعتماد کنم. هیچ‌کس نیست که به من آبی بدهد یا محبت کند. من تشنه‌ام و در این بی‌کسی، بر لبم امیدی نیست.

هوش مصنوعی: به دقت به توضیحات درباره نامه‌ای که درباره ارزش و زیبایی عشق نوشته شده گوش کن، چرا که ویژگی‌های عشق تو، مانند باب خوشی است که دل هر کسی را شاد می‌کند.