هوش مصنوعی: درخت سرو به سمت گل می‌رود و از رفتار او معلوم است که مانند عسل شیرین است و لب‌هایش مانند عقیق به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: راهب دیر که به عبادت خورشید می‌پردازد، در واقع تنها به حلقه‌ی موی معشوقش وابسته است.

هوش مصنوعی: هر کس که در این مسیر به عقل خود تکیه کند، در نهایت نمی‌تواند به عشق واقعی دست پیدا کند.

هوش مصنوعی: اگر تابش خورشید از چهره تو باقی مانده باشد، دیگر هر روز کجا می‌تواند بازارش گرم شود؟

هوش مصنوعی: نمی‌دانم سر زلف تو چه کار بدی کرده که تو او را به این شکل به زمین انداختی.

هوش مصنوعی: دل من از زلف تو خالی نیست، درست مثل این که سنبل پریشان بدون آن باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: یادگاری که از من به جا مانده، دل غمگین و بیچاره‌ایست که به عشق تو وابسته است. خواهش می‌کنم، خوب از آن مراقبت کن.

هوش مصنوعی: باغبان برایش فرقی ندارد که بلبل مست و سرمست در سحرگاه چه زیبا سرودی بر لب گل‌های باغش بخواند.

هوش مصنوعی: به صدای خواجو گوش کن، که مانند شکر شیرین است. طوطی او با سخنان دلنشینش شکر می‌افشاند.