هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگر فردی به بالاترین مقام و فضیلت برسد، تنها نام او باقی می‌ماند و نشانه‌ای از شخصیت و اهمیت او به وضوح دیده نمی‌شود. در واقع، نام کسانی که دارای فضایل و منش‌های برجسته‌اند، در دهن دیگران نمی‌چرخد مگر این‌که به فضیلت‌های آن‌ها توجه شود.

هوش مصنوعی: به راستی که چه کسی چنین سروهایی را دیده که با دمیدن سنبل، برگ‌های سمنش را سیراب کرده باشد؟

هوش مصنوعی: هر کسی که با سر زلف محبوبان در ارتباط باشد، آستین او از عطر خوش نافه‌ی مشک پر خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگرچه نسیم‌ها از مصر خبر می‌دهند، اما بوی یوسف را نمی‌توان جز از پیراهنش احساس کرد.

هوش مصنوعی: هر بیگانه‌ای که در کنار زیبایی‌های زندگی می‌کند، وقتی که مرگ سراغش می‌آید، دیگر چگونه می‌تواند یاد وطنش را زنده نگه‌دارد؟

هوش مصنوعی: اگر کسی که به خاطر عشق جان داده، از خاک قبر برخیزد، وقتی خوب به او نگاه کنی، زیباتر از خون کفنش خواهد بود.

هوش مصنوعی: من آنقدر بی‌رحم نیستم که به خاطر تو از عشق و احساساتم دست بکشم؛ زیرا درد و رنجی که در دل می‌کشم، مانند شمعی است که می‌سوزد و نمی‌توانم به آسانی جانم را از آن بگیرم.

هوش مصنوعی: دیشب خواجو از لب‌های شیرین تو سخنی گفت و در همین حال، حیات و زندگی از لبان تو چکید و کلامش تازه و دلنشین شد.