هوش مصنوعی: علی‌رغم اینکه دلم به خاطر مشکلات تنگ و ناامید است، اما وقتی به چهره خندان او نگاه می‌کنم، احساس آرامش و وسعتی در心م ایجاد می‌شود، مانند گلی زیبایی که در دنیای خود آزادانه می‌رقصد.

هوش مصنوعی: هر جا که می‌رود، در دل من که ویران است، گنجینۀ لطف و محبت وجود دارد؛ زیرا این ویرانی از همان جا ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: ای خواجه، چرا همیشه مرا سرزنش می‌کنی؟ هر کسی که در دریای زندگی غرق شود، از باران چه غمی دارد؟

هوش مصنوعی: افراد با دانش و بینش عمیق، در ابتدا نیازی به ندامت و درد ندارند؛ بلکه عاشق واقعی کسی است که همواره با درد خود درگیر است و خودِ آن درد، به نوعی درمانی برای اوست.

هوش مصنوعی: هدف تیر کمان او باید سینه‌ام باشد تا بتوانم به جای مژه، پیکانش را در چشمم بگذارم.

هوش مصنوعی: هر کس که زیبایی یوسف به او برسد، زندان او از تمام گنجینه‌های مصر نیز برایش بهتر است.

هوش مصنوعی: حاصل ارزشمند عمر گرانبها تنها همین یک نفس است. اگر در کنار کسی هستی، این لحظه را غنیمت بشمار.

هوش مصنوعی: در مسیر عشق، نمی‌توان به کسی که به خاطر زیبایی و جذابیت‌های ظاهری دل بسته، گفت که او ایمان دارد؛ زیرا این عشق از عمق روح و ایمان سرچشمه نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی تو در مجلس حضور داری و نور وجودت همه جا را روشن می‌کند، دیگر نیازی به شمع نیست. فقط کافیست که لحظه‌ای در کنار تو باشیم تا آن نور را احساس کنیم.

هوش مصنوعی: عشق تو مانند دریا است و به حدی عمیق و وسیع است که هیچ‌کس قادر نیست از چنگ آن فرار کند، چون عمق و وسعت آن پایان‌ناپذیر است.

هوش مصنوعی: خواجو به سمت عراق می‌رود، اما اگر صبر و استقامت ایوب را داشته باشد، از کرمانش رهایی پیدا می‌کند.