هوش مصنوعی: این بیت به توصیف یک خانم هنرمند می‌پردازد که در هنری مانند نواختن ساز و موسیقی فعالیت دارد. او به عنوان کسی که عود را می‌نوازد و فضای زیبایی را با شمع و موسیقی ایجاد می‌کند، معرفی شده است. در واقع، او به نوعی روح موسیقی و لطافت را به محیط می‌آورد و با نواختن عود و چنگ، جو شادی و هنر را پخش می‌کند.

هوش مصنوعی: صبح فرارسید و مرغی به بالای بام آمد. این مرغ در زیر نور صبح، با خوشحالی و سرزندگی می‌خواند و نغمه سرایی می‌کند.

هوش مصنوعی: افراد مجلس سحر، کسانی هستند که به رازهای عشق آگاهند، در حالی که در خلوت‌هایی غرق در دریای اسرار و عمیق از لذت هستند.

هوش مصنوعی: ای قاتل، اگر در حرم عشق به عشق‌ورزان رحم کن، بی‌خود و بی‌جهت شمشیر نزن و در زمین حجاز به عاشقان آزار نرسان.

هوش مصنوعی: عاشق زیباگوی من بیشتر به من بی‌محلی می‌کند، و معشوق خوش‌چهره‌ام هم بیشتر در رفتار خود خودبرتری و لحن ناز و افاده به کار می‌برد.

هوش مصنوعی: وقتی یار و همدم انسان به دلسوزی بپردازد، دیگر غم و اندوه چه جایگاهی دارد؟ اگر محمود به مقام پادشاهی برسد، دیگر چه کسی می‌تواند برابر ایاز باشد؟

هوش مصنوعی: زیبایی و حقیقت عشق واقعی چگونه می‌تواند به وضوح کشف شود، در حالی که افکار سطحی و غیر واقعی به سختی به درک عمیق آن دست می‌یابند؟

هوش مصنوعی: اگر آن دختر زیبا با ناز و کرشمه از کنار درخت طوبی بگذرد، قامت او مانند سرو قد راست و بلند خواهد شد و همه را به نماز می‌خواند.

هوش مصنوعی: اگر کسی عاشق باشد، می‌تواند از هر قید و بندی آزاد باشد؛ زیرا مثل سرو، که به خاطر آزادگی‌اش همواره سربلند و شکوهمند است، به عشق خود افتخار می‌کند.