هوش مصنوعی: چه خوب است که در صبح زود، هنگامی که گل‌ها درخشان‌اند و فصل بهار در حال حاضر است، با باده‌ای در دست و هوایی مطبوع، لب بر لبِ یار بگذاریم.

هوش مصنوعی: بدون حضور یار، علاقه‌ای به گل و باغ ندارم، زیرا نسیم چمن و بوی بهار نمی‌تواند جای عشق او را پر کند.

هوش مصنوعی: در این دنیا همه جا پر از زیبایی و تجملات است، اما کسانی که به معنای واقعی اهمیت می‌دهند، به جز تصویر واقعی عشق و هنر، به چیز دیگری توجه نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: در دل ناراحت من غم وارد شده و جز محبوبم کسی را نیافتم. او در حریم عشق تو یار خود را می‌یابد.

هوش مصنوعی: سکه‌ای که روی من است را نمی‌توانی ببینی، زیرا حقیقت این است که چشمت به دینار نیفتاده است.

هوش مصنوعی: روز خوشی خواهد بود که من لبان تو را بوسه بزنم، هرچند آن روز به قیامت نمی‌رسد و شمارش ندارد.

هوش مصنوعی: تو گفتی که روزی از لب های شیرینت کام می‌گیرم، اما آرزوی من، این دل سوخته‌ام را به آرامش برسانی.

هوش مصنوعی: وقتی که کمر تو کشیده و زیباست، احساس می‌کنم که تو از من دوری. حتی اگر به گنجی دسترسی نداشته باشم، نمی‌توانم از زیبایی تو چشم‌پوشی کنم.

هوش مصنوعی: اگر با شمشیر او را بزنند، خواجو روی خود را نمی‌گرداند، زیرا دل او متعلق به یار است و جسمش متعلق به سردار.