هوش مصنوعی: دیشب آن معشوق زیبا با چهره‌ای پنهان به درون آمد و دایره‌ای از زلف‌هایش را بر چهره ماه افکند و در شب نور و درخشندگی ایجاد کرد.

هوش مصنوعی: چهره‌اش همچون آتش است و دل بیچارگان مانند آتش می‌سوزد. لب‌هایش قرمز و همچون لعل می‌درخشد و دلی که از عشق خسته شده، مانند کباب می‌سوزد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی و ظرافت توصیف می‌کند که عطر مشک به مشتری رسیده و مخصوصاً اشاره به کمانی سیاه دارد که مانند ریحان به آفتاب نزدیک شده است. این تصاویر زیبا نشان‌دهندهٔ هماهنگی و ارتباط میان زیبایی‌های طبیعی و آسمانی است.

هوش مصنوعی: در آغوش خود، لباسی زیبا و ابریشمی مانند رنگ شامی دارد، درست مانند ماهی که بر روی کلاهی با نقشی طلایی درخشان می‌تابد، همچون آفتاب.

هوش مصنوعی: چهره او مانند آتش می‌سوزد و در عین حال آب درونش پنهان است. گرما و زیبایی‌اش به‌وضوح دیده می‌شود، اما عمق وجودش هنوز مرموز و آرام است.

هوش مصنوعی: این بیت به وصف فضایی پر از زیبایی و جذابیت می‌پردازد. در این فضا، شعله‌های شمع و نور چراغ درخشان هستند و شیرینی‌هایی مانند نقل از لبان شخصی زیبا ریخته می‌شود. همچنین، شراب نیز به این جو حالتی شاداب و نشاط‌آور می‌بخشد. این تصویرها به نوعی احساس لذت و دلپذیری را منتقل می‌کنند.

هوش مصنوعی: با نخی از عود خام، دامی روی ماه تابان قرار داده است و دانه‌ای از مشک ناب بر گل سرخی افکنده است.

هوش مصنوعی: درختی که گل‌هایش را می‌زد و هر بار بامحبت و ناز در کنار من قرار می‌گرفت، مانند دختری که در خواب نیمه‌خواب است و به آرامی در گوشه‌ای نشسته است.

هوش مصنوعی: گفتند چرا خواجو رفت؟ من پاسخ دادم که از غصه رفته است و افزودند که نه، این فقط یک بلا و مشکل است که برمی‌گردد.