خواجوی کرمانیشمارهٔ ۱۴۶
ترکم از غمزه چو ناوک بکمان درفکند
ای بسا فتنه که هر دم بجهان درفکند
کمر ار نکته ئی از وصف میانش گویم
خویشتن را بفضولی بمیان درفکند
گر در آن صورت زیبا نگرد صورتگر
قلم از حیرت رویش ز بنان درفکند
تا چرا نرگس مست تو بقصد دل من
هر دم از غمزه خدنگی بکمان درفکند
بشکر خنده درآ ورنه یقین می دانم
که دهان تو یقین را بگمان درفکند
باغبانرا چه تفاوت کند ار وقت سحر
بچمن بلبل شوریده فغان درفکند
قلم ار شرح دهد قصّه اندوه فراق
ظاهر آنست که آتش بزبان درفکند
نرگس مست تو از کنج صوامع هر دم
زاهدی را بخرابات مغان درفکند
خواجو از شوق لب لعل تو هنگام صبوح
بقدح اشک چو یاقوت روان درفکند
اطلاعات
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ترکم از غمزه چو ناوک بکمان درفکند
ای بسا فتنه که هر دم بجهان درفکند
هوش مصنوعی: وقتی که ترکش از غمزهات همچون تیر از کمان رها شود، میتوانی تصور کنی که چقدر دم به دم در جهان فتنه و آشوب ایجاد میکند.
کمر ار نکته ئی از وصف میانش گویم
خویشتن را بفضولی بمیان درفکند
هوش مصنوعی: اگر بخواهم نکتهای از وصف او بگویم، خودم را در میان فضولی قرار دادهام.
گر در آن صورت زیبا نگرد صورتگر
قلم از حیرت رویش ز بنان درفکند
هوش مصنوعی: اگر آن چهره زیبا تغییر کند، صورتگر از شگفتی به طوری که قلمش از دستش بیفتد.
تا چرا نرگس مست تو بقصد دل من
هر دم از غمزه خدنگی بکمان درفکند
هوش مصنوعی: چرا نرگس زیبای تو با نگاه پر از خمار، هر لحظه به سمت دل من تیر از چشمانش پرتاب میکند؟
بشکر خنده درآ ورنه یقین می دانم
که دهان تو یقین را بگمان درفکند
هوش مصنوعی: اگر لبخند بزنید، مطمئن باشید که من میدانم دهان شما میتواند حقیقت را به شک و تردید تبدیل کند.
باغبانرا چه تفاوت کند ار وقت سحر
بچمن بلبل شوریده فغان درفکند
هوش مصنوعی: باغبان برایش فرقی ندارد که در صبح زود بچه بلبل شور و فریاد کند.
قلم ار شرح دهد قصّه اندوه فراق
ظاهر آنست که آتش بزبان درفکند
هوش مصنوعی: اگر قلم بخواهد داستان اندوه جدایی را شرح دهد، این گونه به نظر میرسد که آتش در زبانش شعلهور میشود.
نرگس مست تو از کنج صوامع هر دم
زاهدی را بخرابات مغان درفکند
هوش مصنوعی: نرگس زیبا و سرمست تو از گوشههای معابد هر بار فرد زاهد و پارسا را به خوشگذرانیدنی در میکدهها میکشاند.
خواجو از شوق لب لعل تو هنگام صبوح
بقدح اشک چو یاقوت روان درفکند
هوش مصنوعی: خواجو به خاطر عشق به لبهای تو در صبحگاه، اشکهایش را مانند یاقوت در جام میریزد.