هوش مصنوعی: اگر شب تاریک و غمگینی به خاطر گیسوی پریشان تو غمناک شده، پس چرا صبح که روشن و زیباست، باز هم زلف‌های پرچین تو را به هم ریخته‌اند?

هوش مصنوعی: دنبالۀ خون خال هندو را از نیمروز آورده‌اند و چین گیسوی معشوق را از زرخ، مانند بتخانه‌ای در چین تزیین کرده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر بخت بد من، ابرویش را در هم کشید، باز هم جشن تلخ من را با خنده‌ای شیرین شاد کرده‌اند.

هوش مصنوعی: اینکه بر روی گل، نقش زیبایی از تو کشیده‌اند، چقدر جالب و شگفت‌انگیز است. و اینکه بر روی چهره ماه، خال سیاه و جذابی از تو گذاشته‌اند، چه حال و هوای خاصی به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: آن خط زیبای روی گل به خاطر چیست؟ چون در جیب گل نسرین، بوی خوش عطر مشک را پنهان کرده‌اند.

هوش مصنوعی: آن چهره زیبای همچون گل و قامتش مانند درخت صنوبر، انگار که یک گلستان را بر فراز درخت سرو نقره‌ای قرار داده‌اند.

هوش مصنوعی: عاشقان به خاطر زیبایی او، از شب تا صبح چشم خود را به ماه و ستاره‌ها دوخته‌اند و به سیر و سفر در آسمان ادامه می‌دهند.

هوش مصنوعی: دردمندان به عشق و محبت خود، هر شب برای صبح، در کنار بستر خوابشان دعا می‌کنند و به امید بهبودی، در دل‌هایشان مرهمی می‌گذارند.

هوش مصنوعی: پادشاهان و بزرگانی که به خاطر زیبایی و دلفریبی فرهاد، جان خود را برای عشق و زیبایی فدای آن کرده‌اند.

هوش مصنوعی: زلف‌های او به اندازه‌ای زیبا و خطرناک است که می‌توان آن را به بلای دین تشبیه کرد. به همین دلیل، عده‌ای مانند خواجو، عشق و ایمان را ترک کرده و به عشق او روی آورده‌اند.