هوش مصنوعی: من را رازی با تو هست که هیچ‌کس دیگری از آن باخبر نیست و رازهای عشق تو را کسی نمی‌فهمد.

هوش مصنوعی: در دایره‌ی عشق، هر کسی که از شوق تو قدمی بردارد، نمی‌تواند به خوبی درک کند که به چه خطی وارد شده است.

هوش مصنوعی: اگر بلبل دلسوخته از باغ بیرون برود، باز هم به خاطر مستی خود، راهی به گلزار نخواهد یافت.

هوش مصنوعی: هر کسی که به دام اندوه تو گرفتار نشود، حال و احوالش به درد و رنج نیفتاده است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که تلخی جدایی را تجربه نکند، خسرو پرویز نمی‌تواند ارزش لب‌های شیرین و شکرین را درک کند.

هوش مصنوعی: هر دلی که تحت تاثیر زیبایی‌های یک نرگس بیمار قرار نگرفته باشد، حال من دلbroken و غمگین را نخواهد فهمید.

هوش مصنوعی: وقتی حال و احوال قلب از زلف تو پنهان است، پس آن دلربای هندی که دزد دل‌هاست، نمی‌تواند آن را درک کند.

هوش مصنوعی: ای باد صبحگاهی، اگر می‌توانی، حال من را با یارم به گونه‌ای بگوی که دیگران نفهمند.

هوش مصنوعی: خواجو در این ماجرا ناامید و درمانده شده است، اما اگر او راه حلی برای این مشکل نمی‌داند، نباید به او ایراد گرفت.