هوش مصنوعی: چشم‌های فریبنده و زیبا مانند تیر در کمان است که به‌راحتی می‌تواند دل هزاران عاشق غمگین را نشان بزند.

هوش مصنوعی: در آن لحظه‌ی حساس، عقل مبهوت می‌شود و دلم داستانی از آنچه در دل دارم را بازگو می‌کند، همچون چیزی که در میان یک جمع صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: سخنان او چنان شیرین و دلنشین است که جان را شاد می‌کند و هر کسی که از زبانش بشنود، لذت می‌برد.

هوش مصنوعی: عجب است که از دو چشمان زیبا و گیج کننده، اینقدر تیر درد و غم سرازیر می‌شود و بر دل می‌نشیند.

هوش مصنوعی: اگر سر کسی را تا سینه بشکافند و او که عاشق است، حتی یک کلمه هم نگوید، به راستی که او عاشق واقعی نیست.

هوش مصنوعی: کدام پیام‌آور خوشخبر به سوی من می‌رود که خبری از لبان آن ماه مهربان بیاورد؟

هوش مصنوعی: از راه لطف و مهربانی بنده، شاید نسیم صبحگاهی خبری از دوستان به دوستان برساند.

هوش مصنوعی: چرا خواب را بر چشمان من حرام کند اگر نسیم صبح خواب نگهبان را به همراه بیاورد؟

هوش مصنوعی: کسی که زیبایی لب‌ها و چهره‌اش را توصیف کند، مانند خواجوست که شکر را از مصر می‌آورد و گل را از گلستان می‌چیند.