هوش مصنوعی: ای لعل زیبای تو، مانند درّ گرانبهایی است که در دست نگهداری شده، اما عذابت چون آتش سوزان و زلف سیاه تو چون دودی غلیظ است.

هوش مصنوعی: تو مانند بدنی هستی که من در آن هستم، و دهانت همانند قلب من است که برایم وجودی ندارد ولی حسش می‌کنم.

هوش مصنوعی: عاشقانی که به عشق دچار شده‌اند، دردشان تنها با محبت تو تسکین می‌یابد و کسانی که در شوق و آرزو به سر می‌برند، تنها با حضور و هدف تو به آرامش می‌رسند.

هوش مصنوعی: چرا راه ارتباط و وصال را به یکباره مانند بدسگالان بر سر من بستی؟

هوش مصنوعی: بنده ممکن است مرتکب خطا شود، اما خداوند همیشه آماده بخشش است. درخواست و تمنا از کسی که نیازمند است و همچنین از پادشاهی که بخشش و سخاوت دارد.

هوش مصنوعی: تو در روز قیامت وعده‌ی وصال را به من دادی، چه خوب روزی خواهد بود که آن روز موعود فرا برسد.

هوش مصنوعی: این بیت به شکستن عهد و روابط نزدیک میان عاشقان اشاره دارد و بیانگر این است که در دنیای محبت و عشق، چنین رفتارهایی به امری پذیرفته شده و رایج تبدیل شده است. در واقع، وفاداری و پیوندهای عاطفی در میان دلبران با تزلزل و شکست مواجه است.

هوش مصنوعی: ای معشوق با چهره‌ای درخشان و زیبا، روانم را به آتش بیفراز، چرا که زیبایی تو همچون آبی زلال است که در آن آتش ته نشین شده است.

هوش مصنوعی: از من بشنو صدای موسیقی عشق را که این آواز، زیبا و دل‌انگیز است مانند آواز داود.

هوش مصنوعی: خواجو دارای حکمت و دانشی عمیق است، چرا که در زندگی‌اش می‌داند که مقام و منزلت می‌تواند مانند رابطه‌ای باشد که میان یک سلطان و بنده وجود دارد.