هوش مصنوعی: مرگ به حال کسی می‌رسد که در وفا و loyalty به تو نباشد؛ چرا که آن فرد که به تو وابسته نبود، در واقع دچار غم و اندوه است.

هوش مصنوعی: وقتی به خاک تبدیل شوم، بهتر است که خاک زیر پای تو باشم، زیرا خاک بر سر کسی که زیر پای تو نیست، شایسته است.

هوش مصنوعی: هرکسی که به محبت تو درنیاید، در بند و اسیر می‌شود و هر کس که با تو آشنا نباشد، از بدی و ستم خود رنج خواهد کشید.

هوش مصنوعی: اگر از چشمانم شراب عشق تو را بشویم، و اگر روی تو را نبینم، باید از دلم امید به دیدارت را برکنم، چرا که اگر آشیانه و حال و هوای تو وجود نداشته باشد، دیگر دلیلی برای انتظار نیست.

هوش مصنوعی: آتش را برپا می‌کنم، اما آن دلی را که در غم تو نمی‌سوزد، نمی‌خواهم. باد نیز جان کسی را خواهد برد که برای تو نبوده است.

هوش مصنوعی: به جز ستایش و یاد تو، همیشه چیزی برای گفتن نداشتم و تنها دعای تو است که می‌تواند به جانم قدرت و انرژی ببخشد.

هوش مصنوعی: می‌توانستم به جای محبت یک صد هزار دوست داشته باشم، اما دوستی که به اندازه تو ارزشمند باشد، هیچ‌کس دیگری برای من نیست.

هوش مصنوعی: دل من به وفاداری تو عادت کرده است، زیرا دلی که اسیر تارهای گیسوی دلنواز تو نباشد، هیچ ارزشی ندارد.

هوش مصنوعی: بهتر است که در این دنیا گدای کوی تو باشم و در عین حال از مقام پادشاهی بهره‌ای نگیرم، زیرا هر کسی که گدای تو نباشد، شایستگی سلطنت را ندارد.

هوش مصنوعی: زمانی که کسی از زمین سر بلند کند و زندگی تازه‌ای آغاز کند، تنها امید او در زندگی، دیدار تو و محبت تو خواهد بود و غیر از این، هیچ امیدی برای او نخواهد بود.

هوش مصنوعی: من تو را با نگاه تو می‌بینم، زیرا چشمان خواجو شایسته‌ی دیدن چهره‌ی شادت نیستند.