هوش مصنوعی: کسی که به محبوب خود پشت کند و رویش را نبیند، به اراده خودش به سوی نابودی می‌رود.

هوش مصنوعی: نه تصمیم دارم که دلم به زیارت برود و نه می‌خواهم که جسمم از دیار خود دور شود.

هوش مصنوعی: هر بار که در زندگی با مشکلاتی روبه‌رو می‌شوم، دلم آرزو می‌کند که این درد و رنج را به خود روزگار بگویم و از آن شکایت کنم.

هوش مصنوعی: بیا و بر روی چشمانم بنشین که به خاطر قدم‌های تو، بارها دیده‌ام که اشک‌هایم چون دانه‌های گرانبها بر زمین بریزد.

هوش مصنوعی: اگر از تو فاصله بگیرم و به رقیب خود توجه کنم، دل من هم از دیدن تو دور خواهد شد و از احساسات من تنها تنها خواهد ماند.

هوش مصنوعی: اگر از خاک قبر من گیاهی جوانه بزند، هنوز هم آن خار در دلم به شدت آزارم می‌دهد.

هوش مصنوعی: عطر خال تو باعث شده که جانم در چنگال زلف‌های تو گرفتار شود. برای محبت کسی، جانش را فدای مار می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر لب تو را نداشتم، با شرابی که می‌نوشیدم سرخوش می‌شدم، هرچند که مستی و سرگشتگی مرا به فکر نمی‌انداخت.

هوش مصنوعی: اگر از رسیدن به تو ناامید شوم، تصویر روی تو دوباره امید را در دلم زنده می‌کند.