هوش مصنوعی: ماه من دیشب زیبایی خود را از توی جیبش بیرون آورد و در روز روشن به خاطر حیا، چادر شب را بر سر گذاشت.

هوش مصنوعی: اندکی گل بر چهره زیبای معشوقم باقی مانده است. صبح، باد صبحگاهی دامن او را پر از طلا کرده است.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم نفس بکشیم و زندگی کنم بدون لبخند و حضور دوست، چون سرنوشت جانم را در لب‌های او نهفته است.

هوش مصنوعی: وقتی پسته را به دهن تنگ تو تشبیه کردم، از روی شادی خندید و نمی‌دانم که آیا توانست این امر را بپذیرد یا نه.

هوش مصنوعی: هر وقتی که زیبایی تو در چهره‌ات به اوج می‌رسد، من می‌فهمم که عقل و درک من نسبت به تو چقدر کم است و از این رو، در می‌یابم که چرا باید با عطر خوشی مانند عنبر تو را توصیف کنم.

هوش مصنوعی: ننگ و آبرویم به خاطر جدایی از محبوب بر باد رفته است، چرا که شکستن رابطۀ ما باعث شده چهرۀ من همچون طلا درخشان و زیبا شود.

هوش مصنوعی: هر باری که از دست ساقی نوشیدم، گویا خونی از دل سوزانم در آن جام ریخته شده بود.

هوش مصنوعی: دل خواجو که به شدت از غم عشق رنج می‌برد، امروز به حالتی از ناامیدی و گرفتاری درآمده و اشک‌هایش مانند چشمه‌ای از چشمانش جاری شده است.