هوش مصنوعی: یحیی تمغاچی، که در صدر دین قرار دارد، مانند الاغی است که ویژگی‌های خاص و منحصر به فردی ندارد و رفتار او نیز معمولی و متعارف است.

هوش مصنوعی: اندیشه‌های عالی از او به وجود آمده‌اند، ولی خطاهایی نیز از او نشأت گرفته‌اند. آیات و نشانه‌هایی از نادرستی نیز به واسطه او ظهور پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: چهره‌اش نماد گناه و بی‌شرمی است و معنای او به دروغ و نیرنگ اشاره دارد.

هوش مصنوعی: در دورویی او، سپری برای خود ساخته و در بدبختی‌اش مانند هندی که در تقدیرش بدی نوشته شده، دچار مشکل شده است.

هوش مصنوعی: عقرب و سپس بادی مانند دلو و بعد به شکلی متغیر مانند شتر.

هوش مصنوعی: معدن نتن و فسا مانند خنفسای بی‌فایده و بی‌ارزش است، و مانند شخصی است که تنها در کارهای بی‌محتوا و توخالی مشغول است.

هوش مصنوعی: زائرانی که در محیطی پر از فریب و قدرت قرار دارند و دایره‌ای پر از مشکلات و اختلافات را تجربه می‌کنند.

هوش مصنوعی: در نادانی قاضی شهر کافر و در گمراهی مفتی پیرو هبل.

هوش مصنوعی: نوشیدن جرعه‌ای از شراب افراد مجنون، به گوش افرادی که به دنبال آرزوهای بی‌پایه و خواب و خیال هستند، می‌رسد.

هوش مصنوعی: تصور او همچون نقشه‌کشی است که در دشت خیال می‌گردد و درک او مانند ناخدای دریایی است که در دریاهای ترفندها و فریب‌ها سفر می‌کند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تأثیرات و کارهای ناشی از یک عمل، به طور کامل به دلیل نقص و فساد در خود آن عمل است. همچنین، نامی که برای این کار انتخاب می‌شود، تماماً به علل و عواملی برمی‌گردد که در پس آن وجود دارند. به عبارت دیگر، هر عملی که انجام می‌شود، ریشه در مشکلات و ضعف‌های خاصی دارد و نام آن نیز به همین دلیل مشخص می‌شود.

هوش مصنوعی: از زوال و نابودی او، در این جهان شادی‌های بسیاری به وجود می‌آید و از استمرار و ماندگاری او، زمان دچار اختلالات زیادی می‌شود.

هوش مصنوعی: شخصی که شوخ و سرزنده است مانند گوزن‌های باردار است و فردی که پرحرف و بی‌محتواست شبیه است به شتر.

هوش مصنوعی: شکل دیو بر لوح وجود به تصویر کشیده شده است، و این تصویر از آغاز وجود نقش بسته است.

هوش مصنوعی: سبیلش بوی ناخوشایندی دارد و از آنجا که این بو به خاطر عفونت یا مشکل بهداشتی اوست، او به بوی نامطبوعی که از خودش به مشام می‌رسد خنده می‌زند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به بغل‌النگی این کار را نمی‌سپارد و کسی را نمی‌توان یافت که به او این نشان را بدهد.

هوش مصنوعی: ناقصی را ببین که در جایی قرار دارد که هیچ چیز در پیش او نیست؛ او دو جهان را هیچ می‌انگارد.

هوش مصنوعی: انسان به خود می‌بالد و فکر می‌کند که جایگاهش برتر از آنچه هست، است و در حقیقت این احساس برتری را از سر دریغ و نادانی می‌سازد.

هوش مصنوعی: حکومت و سلطنت به مقام و رهبری خاص خود تبدیل شد و آرامش و صفای واقعی به پریشانی و هرج و مرج تغییر پیدا کرد.