هوش مصنوعی: ای خط سبز تو با عطر و زیبایی چون عنبر و ریحان، و به خاطر زیبایی‌ات، جواهراتت مثل یاقوت، مروارید و مرجان برای من باارزش و دوست‌داشتنی است.

هوش مصنوعی: دل من در چاه خط دوست افتاده و تو در نظر من عزیز هستی، مانند یوسف در مصر که بنده و محبوب است.

هوش مصنوعی: زلف‌های تو مانند نافه‌ای از چین است و چهره‌ات مانند لاله‌ای درخشان و زیباست که به زیبایی در دل می‌نشیند.

هوش مصنوعی: نکنید به خاطر عشق و علاقه‌تان آسیب به او برسانید، چرا که او به خاطر情ه شما دچار بی‌نظمی و سردرگمی شده است.

هوش مصنوعی: کار او ارزان نیست، پس چرا به سادگی آن را رها کردی؟ وقتی که مانند زلف‌های پیچ‌خورده‌ات شلوغ و آشفته شده است.

هوش مصنوعی: دل من به سوی بهشت و نعمت‌های آن نمی‌رود، زیرا که تو خود بهشت و نعمت من هستی.

هوش مصنوعی: چرا بدون اشتباه خون من را می‌ریزی، در حالی که کسی که بی‌گناه است، هیچ مسلمان آزاد را اذیت نمی‌کند؟

هوش مصنوعی: جایی که من زندگی می‌کنم و مکان آرامش من، هیچ‌گاه نمی‌تواند محلی برای وصال و نزدیکی به معشوق باشد، زیرا من چنانچه باید، هم‌نفسی برای بزرگوار و سلطانی همچون او نیستم.

هوش مصنوعی: چشم من برای دیدن تو مانند خاکی است که زیر سم اسب تو قرار دارد.

هوش مصنوعی: آصف جم، که یکی از ارکان دین است و مقامش به مانند جام عمیدالملک است، آن کسی است که چرخ فلک حامی اوست و دوران زیر دست او قرار دارد.

هوش مصنوعی: علی که سرشار از علم، زیبایی و بردباری است، به خاطر عظمتش به جهانیان می‌تابد و محمد در میان مردم به عنوان رهبر و حسّان به عنوان بنده‌ای معروف و محترم جای دارد.

هوش مصنوعی: خضر، که نماد زندگی جاودان و هدایت است، عیسی، که مظهر رحمت و معجزه است، و آصف، وزیر سپید جامه‌ی جمشید، هر کدام به نوعی نمایانگر مقام و عظمت خاصی هستند. شکوه و جلال خورشید و میراث پادشاهی کیوان و بندگی در اینجا به صفات برجسته و مهم اشاره می‌کند که می‌تواند نمادی از قدرت و تسلط در عالم باشد.

هوش مصنوعی: دیروز به مشتری گفتم که خاک درش هست، او گفت که من جایگزین و جان بنده‌ام.

هوش مصنوعی: به محض اینکه نور صبح از افق برآمد، پادشاهی که در ایوان نشسته است، به زیبایی و شکوهی که در این لحظه دیده می‌شود، توجه می‌کند.

هوش مصنوعی: ای چهره‌ات نمایانگر سخاوت حاتم طایی است و من بنده‌ات در میدان نبرد مانند رستم دستان هستم.

هوش مصنوعی: صبح با حضور میمون تو، بر اساس رسم و ادب، از سر صدق و با تمام احترام، به عنوان یک بنده خدمت می‌کنم.

هوش مصنوعی: منشی دیوان آسمان تیرش را به سوی من پرتاب کرده است و من بنده‌ی نوشته‌های تو هستم و سر فرود آورده‌ام بر فرمان تو.

هوش مصنوعی: طوطی با زبان شیرین و دلنشین تو گاهی آنچنان آواز می‌خواند که پرندگان خوش‌ آواز باغ را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: فرزند دریا، جوهر ارزشمندی است که تو را مانند مروارید درخشان می‌کند، و از عمق وجود و دل تو جوانه می‌زند.

هوش مصنوعی: هنگامی که زیبایی و جلوه‌گری تو مانند دریا در آسیب جزر و مد قرار می‌گیرد، خوف و شرم تو باعث می‌شود که دریا به صورت آب خالص و زلال درآید.

هوش مصنوعی: پس از خواندن فاتحه برای پدر و مادر، تو به عنوان نماد امانت و خلوص، بر بازوی ایمان بنده قرار گرفتی.

هوش مصنوعی: به خاطر تو مثل مرواریدی می‌درخشم، زیرا نور اندیشه‌ات مانند خورشید بر من تابیده است.

هوش مصنوعی: وقتی بحث و گفت‌وگو آغاز می‌شود، گوی طلایی آسمان در چنگال من قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: من به خاطر قدرت و حکمت تو مانند یک بنده هستم که در دنیا به دام افتاده است. هرچند تو بنده‌های زیادی داری، من همواره وابسته به تو هستم.

هوش مصنوعی: در طول زندگی، اگر حتی لحظه‌ای بدون تو بگذرد، آن زمان به هدر رفته و موجب پشیمانی من خواهد شد.

هوش مصنوعی: انسانی که به بندگی و خدمت به دیگران می‌پردازد، از هر دو جهان رها و آزاد است. همه می‌دانند که نوع دوستی و احسان، انسان را به معنای واقعی آزاد می‌کند.

هوش مصنوعی: باد، تو را به مقام و عظمت بالایی می‌رساند، به‌طوری که هر کسی از هندو و قیصر تا فغفور و خاقان، در خدمت تو خواهند بود و در پی خدمت به تو خواهند بود.