هوش مصنوعی: من در اوج مقام و عظمت به پرواز درمی‌آیم و صدای فرشتگان را که ناشی از نغمه‌ام است، می‌شنوم.

هوش مصنوعی: شخصی که سخن وحی را توضیح می‌دهد، در موضوعات ناشناخته‌ای قلم می‌زند که معجزه‌آساست و من هم با ذهنی پرورش یافته و خلاق، این مطالب را می‌نویسم.

هوش مصنوعی: من در وجود خودم تصویر و حضور عالم را می‌بینم، و اگر تو به من اعتماد کنی، مانند آئینه‌ای هستم که تصویر اسکندر را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: زبان من چنان تند و برنده است که همانند یک خنجر، در تمامی نقاط از شرق تا غرب، تأثیرگذار و نافذ است، هرچند که شاید سخنی نگوید.

هوش مصنوعی: اگر روح الامین (فرشته وحی) اشعار من را به آسمان ببرد، نوشته‌هایم به مانند کتابی برای فرشتگان می‌شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که با قامت بلند و زیبا خود بر افلاک دست یازیدم، دل دانشمندان جوان به تیر و دو نیمه شد، چرا که پیکر من دو چیز مختلف را در خود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که دختران خلاقیت و هنرمندی را به نمایش می‌گذارم، روح و جان هر دوشیزه‌ای در دنیا را می‌نوشم و به آن‌ها جان می‌بخشم.

هوش مصنوعی: آواز پرندگان آسمانی، چرخ را به گوش می‌رساند و از جست و خیز دست‌ها لحظه‌ای برای هر زبانی بسازم.

هوش مصنوعی: اگر قند مصری در کلام شیرین من بیفتد، به قدری تحت تأثیر زیبایی شعر من قرار می‌گیرد که مثل آب می‌شود.

هوش مصنوعی: هر نگاهی که از عمق وجودم آهی برآید، همانگونه صبحگاهانی که خورشید از دل تاریکی بیرون می‌آید، نوری عظیم و درخشان در وجودم ظهور می‌کند.

هوش مصنوعی: شمعی که در کنار دیگران قرار دارد، نمادی از فطرت و وجود من است و من نیز مانند شمعی هستم که در جمع‌های شاد و خوشحال دیده می‌شوم.

هوش مصنوعی: وقتی که به اراده و هدف آسمانی خود علم را به نمایش می‌گذارم، مانند خسروان آسمانی می‌باشم که سوار بر اسب از میان لشکرم می‌درخشم.

هوش مصنوعی: می‌گویی که چیزی از نظر ارزش و اهمیت وجود ندارد، از این هدف خود چشم‌پوشی کن، زیرا من در اصل و ذات خود دارای جوهر و ارزشم.

هوش مصنوعی: من تنها این ظاهری که می‌بینی نیستم. فراتر از این تصویر، وجود دیگری دارم که باید آن را تصور کنی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که به لطف و توفیق الهی تکیه می‌کنم، هر شبه، نو عروس پاکی و عفت در کنار من خواهد بود.

هوش مصنوعی: من مانند موسی هستم که در کوه طور به وحدت دست یافته‌ام و شخصیت من مانند هاپان نیست. من مهدی را از حقیقت می‌شناسم و مانند راهبان، در دنیای خود خبر دارم.

هوش مصنوعی: اگرچه من مانند قطب ثابت و بدون تغییر به نظر می‌رسم، اما دخترانی که در چهار مذهب متفاوت به ازدواج درآمده‌اند را در کنار خود دارم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، وقتی که به من می‌خواری می‌دهی، گویی عمر من بی‌پایان است. نمی‌دانم کی خواهد بود که از دست خیردس آب زندگی‌بخش می‌نوشم و از این دنیا می‌روم.

هوش مصنوعی: اگر سالکان راه ایمان را به صورت ساکن در دیرهای مغان قرار دهند، به معنای آن است که من رهبر این جمع هستم.

هوش مصنوعی: اگر صبح ببینم که بر سر سفره‌ام، میزی پر از نعمت‌ها و فرصت‌ها برای تلاش و کوشش وجود دارد، من هم از این نعمت‌ها بهره‌مند می‌شوم.

هوش مصنوعی: وقتی که با آهنگ نوشیدن شراب به میدان می‌آیم، زهره (ستاره) در آسمان روشن می‌شود و ساغرم از چشمه‌ی خورشید پر می‌گردد.

هوش مصنوعی: من که در سرزمین قناعت زندگی می‌کنم و به غنای روزی راضی هستم، چگونه می‌توانم به تاج و تخت پادشاهی سنجر چشم داشته باشم؟

هوش مصنوعی: اگر هر روز صبح، طلا بر دامن من بریزد، من چگونه می‌توانم به یاد سکه‌های شاهی آسمان بیفتم؟

هوش مصنوعی: به من در سرزمین اتحاد و یگانگی، لقب سخنران داده‌اند؛ در حالی که هفت آسمان تنها یک میوه از منبر من است.

هوش مصنوعی: من که با عیسی در باغ بهشت تجلی دارم، اگر هم یاد قصر قیصر را به خاطر بیاورم، این فقط به خاطر اهمیت آن مقام و جایگاه است.

هوش مصنوعی: من از بت و آیین بت پرستی دوری گزیده‌ام مانند ابراهیم، اما اگر خوب بنگری، هم خودم مانند بت هستم و هم پرستنده‌ام.

هوش مصنوعی: چون هرگز متوجه نشدم که چه چیزی را باید تغییر دهم، پس نام و نشانی از جانب پدر را نیز نخواهی یافت. حالا فرزند باید بداند که چگونه از چهار مادر بگذرد.

هوش مصنوعی: من بر این باورم که سرنوشت من از آسمان تعیین نشده، بلکه به ارث برده‌ام. اگرچه با هفت اختر به دنیا نیامده‌ام، اما مثل یک کودک به دنیا می‌آیم که می‌تواند سرنوشتش را تغییر دهد.

هوش مصنوعی: من از نعمت زندگی سپاسگزار نیستم، زیرا مانند عیسی که از مادری بی‌پدر تربیت یافته، من نیز بدون پدر بزرگ شده‌ام.

هوش مصنوعی: من از آن گوهر روشن و معروف هستم که مانند تیغ آفتاب، چرخ زمان را از نور خود پر می‌کند.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم به دل خود شکلی بدهم، مانند بادبانی که در باد می‌وزد، زمانی که در دریای معانی گیر افتاده‌ام؟

هوش مصنوعی: هرچند در زمینه‌های مختلف خلاقیت و مهارت دارم و قادر به انجام کارهای فراوانی هستم، اما اگر خوب نگاه کنی، متوجه می‌شوی که از جنبه‌های خاص خودم، در رقابت با دیگران برتری دارم.

هوش مصنوعی: اگر ستاره‌ها و سیاره‌ها از دور مرا احاطه کنند، من همچنان از چرخ کهن زندگی بی‌خبر و آزاد خواهم بود.

هوش مصنوعی: اگر با چشمان خود نقشم را در خیال ببینم، در خال خود می‌توانی مرا با چشمان خود تماشا کنی.

هوش مصنوعی: اگرچه من از دریا و معدن چیزی به دست نمی‌آورم، اما تولیدات دریا و معدن را کمترین اندازه‌ای نمی‌دانم.

هوش مصنوعی: شبیه سرو و سوسن، آزاد و رها به نظر می‌آیم؛ حتی اگر دنیا تاج زرینی بر سرم بگذارد، همچون جواهری درخشان می‌مانم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم چیزی بسازم که با نواختن آن، زندگی را خوش‌نواز کنم، به ستاره‌ها و افلاک هم توجه می‌کنم، شاید اگر همچون دفی بر دستانم به نغمه درآید، روح سرزنده ی هنرآفرینم برجهد و به شادی بیفزاید.

هوش مصنوعی: من که به خاطر بزرگی و عظمت خود در این دنیا جایی ندارم، مثل این خورشید که در این خانه نمی‌گنجد، روشنایی و بزرگی‌ام فراتر از این محدودیت‌هاست.

هوش مصنوعی: اگر کسی مانند تیر به زمین بیفتد، مانند خرشی که از سمت مشرق می‌آید، از سر تا پای او در زره‌ای از نقره پوشیده خواهد شد.

هوش مصنوعی: من راز و نغمه‌هایی را از سرزمین روحانیان به یادگار می‌گذارم، مثل بویی که در باغ عترت پیامبر پراکنده می‌شود.

هوش مصنوعی: به من لباس و نعمت می‌دهند از درگاه فرشتگان تا در این مکان پر از مشکلات، ستایش و مدح حضرت علی علیه‌السلام را بگویم.

هوش مصنوعی: آیا من به ساکنان آسمان‌ها می‌رسم، مگر اینکه خودم را کنار بگذارم و از این دنیا و اینجا عبور کنم؟

هوش مصنوعی: اگر از بند خواجو نجات یابم، امید دارم که بال‌های خود را بگشایم و از این آشیان سبز بیرون پرواز کنم.