هوش مصنوعی: زمانی که صدای شکستن آتش جنگ به گوش رسید، شاه زنک از سمت شام به عقب نشینی پرداخت و قیصر رومی با چهره‌ای ناامید به سمت شرق رفت.

هوش مصنوعی: حاکم عالم، که به آفتاب تشبیه می‌شود، با شمشیری برنده از سمت شرق، به خواب رفته و در نیام قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: خادم سلطان هند، مشعل نقره‌ای روشنی را در آسمان آبی به روشنی درآورده است.

هوش مصنوعی: عشقی زیبا و دلربا با چشمان معصوم و موی شب‌ناب با گره‌ای خاص در زنجیری از زیبایی و دوستی نمایان شده است.

هوش مصنوعی: ماه تابان دل که در خانقاه بزرگ و با شکوه قرار دارد، بدون وجود همت و تلاش قاطع در آسمان، کار و زندگی‌اش به پایان رسیده است.

هوش مصنوعی: من در این مکان زیبا و سرسبز در میان هزاران گل نرگس، حیرت‌زده به اطراف نگاه می‌کنم و از خود می‌پرسم که این چقدر زیباست و آن کجا قرار دارد.

هوش مصنوعی: گاهی با آه و ناله‌ام، صدای دل‌تنگی‌ام را به ماه روشن می‌رساندم و گاهی با اشکی که از چشمانم می‌ریخت، تاریکی شب را از زیورهای زلف محبوب شستشو می‌کردم.

هوش مصنوعی: به طور ناخودآگاه آرزوی سفر به نجد، سرزمین عشق و شادی را در سر پروراندم و از روی بی‌خود بودن، کنترل وجودم را از دست دادم.

هوش مصنوعی: در نیمه شب، چون خلیل (ابراهیم) در آب زمزم غوطه‌ور شدم و از عمق معانی، به مقام دل رسیدم که همان کعبه است.

هوش مصنوعی: اشک‌های من مانند شمع به زمین ریخته شد و من چون مسیح در برابر این محراب زیبا، تا صبح به عبادت مشغول بودم.

هوش مصنوعی: ناگهان روح من با نور چراغی روشن شد و بوی بهشتی باغ به مشامم رسید.

هوش مصنوعی: بهشت جان، جایی است که دل در آن شاداب و سرزنده است و از عشق و شورش، مانند بلبل خوش‌صدا به شادی و نوا می‌پردازد.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه زیاد اشک ریختم، شیشه‌ی چشم‌هایم مانند ظرفی زجاجی پر از گلاب شده و رنگ آن به خاطر اشک‌های سرخ من، به رنگ یاقوت درآمده است.

هوش مصنوعی: وقتی که احساساتم را به قطرات اشک تبدیل کردم، گرما و باد مانند خورشید زودگذر بر خاطراتم تأثیر گذاشتند.

هوش مصنوعی: من به خوبی از زیر سایه‌بان زندگی عبور کردم و از این شش موقعیت، چهار طاق دل را بر روی این هفت آسمان بلند برپا کردم.

هوش مصنوعی: در بالای سرزمین طارم علوی، اردوگاهی برای آرامش و دوستی برپا کردم تا شاید دردها و مشکلاتم بهبودی پیدا کند.

هوش مصنوعی: من مکانی با شش در دیدم که سقف بلندی نداشت، پر از جمعیت و شلوغی مانند قیامت بود، اما در عین حال خالی از هر نوع ازدحام بود.

هوش مصنوعی: در اطراف آن مکان، فضایی گسترده وجود دارد و زندگی در آن با زیبایی و تنوع جلوه‌گری می‌کند. در این منطقه، تاریکی به نور تبدیل می‌شود و شب‌ها، فضایی پر از روشنایی و زندگی را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: رهروان در مسیر خود به سمت دیگر از مقصدی که در آن ساکن هستند، می‌رانند، اما آن‌ها در این سفر از نگرانی و درگیری با نام و شهرت آزادند.

هوش مصنوعی: ایشان در سخنان خود همه چیز را بیان می‌کنند و حال آنکه وضعیت آن‌ها چیزی متفاوت است. سخنان عمومی ایشان کلی و شامل همه است، اما حال آنها موضوعاتی خاص و منحصر به فرد دارد که فقط مختص به خودشان است.

هوش مصنوعی: لاله‌ای که در گلشنی سرسبز و شاداب رشد کرده، به هیچ‌وجه با نرگس خواب‌آلود در باغی که از خواب عاری است، مقایسه نمی‌شود.

هوش مصنوعی: مجلس پر از رفیقانی است که بدون نوشیدنی نیز شاد و سرمست‌اند و هر یک از آن‌ها جام خود را از شراب جاویدان پر کرده‌اند.

هوش مصنوعی: اینجا درباره محفل یا جمعی صحبت می‌شود که در آن همه مفاهیم عالی و معقول وجود دارد و صحبت از کلمات و صداهای بی‌معنا نیست. این محفل پر از لذت و خوشی است، اما از خوراک مادی و طعام خالی است. به نوعی به عمق معانی و مفهوم‌های روحانی و معنوی اشاره دارد که جایگاه واقعی انسان است.

هوش مصنوعی: هر آسمانی در مرکز خودش زمین را می‌چرخاند و هر فرمانروایی در آن عالم، جهانی را با نظم و ترتیب مدیریت می‌کند.

هوش مصنوعی: از آن شبستان، هر تصویری برای چشمان مردم مانند چراغی می‌درخشد و از آن سرزمین‌ها، هر سوارکاری مسئولیت کار قومی را به دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: محبت و نزدیکی آنها باعث ایجاد احساس نزدیکی و ارتباط می‌شود، در حالی که فاصله‌گیری از آن‌ها هرگز جدایی مطلقی نخواهد داشت. بخشش و محبت آن‌ها بدون نیاز به توجه و عنایت خاصی مشهود است و حتی خشم و عکس‌العمل منفی‌شان نیز بدون نیاز به انتقام‌گیری و مجازات، نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: در صف فرشتگان خدا، پیامبر را دیدم که روح مقدسی را در سایه بزرگیش در آغوش گرفته است.

هوش مصنوعی: چهره‌ای که نشان‌دهنده‌ی عمق معنایی است، وجودی مستقل و مبتنی بر جوهر خود دارد، بدون اینکه تحت تأثیر تغییرات خارجی قرار بگیرد و مانند شعله‌ای از آتش، ثابت و آرام است.

هوش مصنوعی: از زبان خاموشی در حال شادی و نشو و نما، نوشیدنی همیشه جاری بر لبهٔ جام به دستم است.

هوش مصنوعی: شخصیت یا نیرویی به من گفت که ای کسی که از دنیا بی‌خبر هستی، به قطب عالم نگاه کن، زیرا وجود و عدم (کون و مکان) در تلاش و کوشش اوست.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به وجودی دارد که پیامی از جانب خداوند را به انسان‌ها می‌رساند و در واقع، راهنمایی برای متصلان به حقیقت و حقایق الهی است. این وجود، باید به عنوان حجت و دلیل خداوند بر دیگران شناخته شود و برای مردم، الگوی راستینی باشد.

هوش مصنوعی: این بیت به شخصیت و مقام یک فرد بزرگ اشاره دارد که نقش راهنما و پشتیبان برای سالکان و جویندگان حق را ایفا می‌کند. او به عنوان دلیلی بر صداقت دین و به عنوان یک ستون مستحکم در میان دیگران شناخته می‌شود و بدین ترتیب، احترام ویژه‌ای به او داده می‌شود.

هوش مصنوعی: خداوند رضایت و سلامتی خود را بر جان حوریان بهشتی که در کاخ‌های بهشت قرار دارند، نازل می‌کند.

هوش مصنوعی: هادی (راهنما) مهدی (امام مهدی) در آستانه‌ای از عرش (سرای بلند) قرار دارد و مرشد (راهنما) او در این مقام، قطب گردون و صاحب عظمتی بزرگ است. در این وادی، درویش (زاهد) نیز مقام والایی دارد و در عظمت و کرامت قرار دارد.

هوش مصنوعی: کشاورز که دانه‌های خود را برداشت می‌کند، از برکت محصولش هم حیوانات وحشی و هم پرندگان بهره‌مند می‌شوند؛ زیرا فضله آن‌ها، نعمت و برکت زمین را تامین می‌کند و به این ترتیب، هم موجودات روی زمین و هم موجودات آسمانی از این نعمت استفاده می‌کنند.

هوش مصنوعی: او مانند شبلی (یکی از بزرگان صوفی) شده و به قدر و عظمتش به مانند شیر آسمان، شکار می‌شود و همچون ادهم (گروهی که از آن‌ها به عنوان مخلوقاتی نیکو و باطن‌های پاک یاد می‌شود) او را هم به مانند ابرهای بزرگ به آرامی در می‌آوردند.

هوش مصنوعی: در مسیر هدایت، راهنماها نقش مهمی دارند و پیشوایی در دین به عهده ولی‌عهدانی است که بر جهان حکومت می‌کنند و جان‌های مردم را رهبری می‌کنند.

هوش مصنوعی: در نظر او، تمام جهان و مکان به احترامش مانند گرد و غبار به نظر می‌رسند، و آنچه که دریاست و از آن استخراج می‌شود، بر سفره خالص او به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: غلمان آسمان را بر شانه‌ی ستاره‌ای می‌فشارد و نیز هنر و عزت او را به قدر قدرت بر تارک سیاره می‌زند.

هوش مصنوعی: طبع ولایت که به خوبی پرورش یافته است، او را به کنترل و مهار درآورده و اکنون بر اسب رنگارنگ روزگار سوار شده است.

هوش مصنوعی: آب خضر آباد، از چشمه‌های زندگی‌بخش و حیات‌بخش است و این مکان، به عنوان مکانی مقدس و مورد احترام، در نظر گرفته می‌شود که به سوی کعبه، قبله مسلمانان، منتهی می‌شود.

هوش مصنوعی: در آسمان پیرمردی با لباس آبی در خوابگاهش، یکی از پیروانش که از هندوهاست، در کنار او خدمت می‌کند.

هوش مصنوعی: دلِ من هیچ آرامشی جز فدا کردن جانم در راهش ندارد. تا کی باید انتظار بکشید که جانم به آرزویم برسد؟

هوش مصنوعی: ای پادشاه، مرا در کارهایم یاری کن؛ زیرا به سبب گناهانی که دارم، چشمانم از گریه مثل ابرها پر از اشک است.

هوش مصنوعی: وقتی از دل خود نوشته‌های کاف و نون را پاک کردم، چرا باید همچنان کارهای دل را به شکل نامناسب و نادرست ببینم؟ همچون حرف‌های دال و لام که مشکلاتی در خود دارند.

هوش مصنوعی: اگر به مقام نزدیکی‌ام خانه‌ای بدهی، مانند زال در اثر حسد، اشک‌هایم به رنگ سرخ درمی‌آید.

هوش مصنوعی: من را از درگیر کردن با جذابیت‌های فریبنده دور کن تا بتوانم با تسلیم کامل، فرمان تو را بر گردن جانم به مانند یک طوق بگذارم.

هوش مصنوعی: مرغی که نماد یکتاپرستی است، در دام این شعر گرفتار شده و در نتیجه، این اشعار به نوعی تبدیل به گزارشی از تاریخ شده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر اشعار غیر مستدل را رد کنی، این کار دور از انتظار نیست، چرا که هر شعری که بدون دلیل باشد، ناآشکار و غیرمجاز است.

هوش مصنوعی: چشم خواجو، پرنده‌ای را در مکان خلوتش می‌بیند که آرزویش این است که او بتواند به دوردست‌ترین اهداف برسد.