هوش مصنوعی: از این کشتی، من از نزد او علم و دانش را می‌آموزم. حالتی شگفت و حیرت‌آور دارم که مثل حیوانی هستم در برابر دریا، و از شدت شرمندگی، آب هم تاب آن را ندارد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد هر یک از ابیاتش همچون برجی پر از نور خورشید و ماه است، یا هر مرحله‌ای از آن مانند یک پله است که پر از شیرینی و زیبایی است.

هوش مصنوعی: او دریایی است وسیع و بی‌پایان، خانه‌اش حرم و مقدس است، درش به بهشت‌ها باز می‌شود و کلامش به روشن‌ترین و صحیح‌ترین عبارات بیان می‌شود.

هوش مصنوعی: کتاب از آسمان نازل شد و من با این کلام بلند و شگفت‌انگیز آن را مطالعه کردم، مانند دعایی که به سرعت مستجاب می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر آسمان هم در برابر او سجده کند، این به خاطر نقصی نیست، چون که خانه‌اش آباد است و هر خانه‌اش از روی نسبت و پیوندش با او است.

هوش مصنوعی: نی به مانند کشتی نوح است و آنچه که در آن است، از مشکلات و چالش‌ها دور است. این عالم یا حقیقتی است که ممکن است در نظر بیاید، اما واقعیت ندارد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در این بیت، شاعر به زیبایی و دلربایی ناهید (سیاره زهره) اشاره کرده است. او چگونگی تأثیر ناهید بر زندگی و جمال طبیعت را توصیف می‌کند. ناهید به عنوان نمادی از زیبایی و جاذبه نمایان می‌شود و رنگ سرخ شنگرف به عنوان نشانه‌ای از گرما و شور زندگی در آسمان باقی می‌ماند. در نهایت، این تصویر به استفاده از رنگ و زیبایی در زندگی و طبیعت اشاره دارد.

هوش مصنوعی: هر لایه از این صفحه پر از قند و شیرینی است و هر ورق آن لباس‌هایی به رنگ گل و جام‌هایی پر از گلاب دارد.

هوش مصنوعی: شعر او مانند چهره‌ای زیبا و جذاب است که در عین لطافت و دلنشینی، زیبایی‌های خاص و پیچیده‌ای دارد. کلمات او در حالت‌های مختلف و با نرمی و پیچیدگی خاصی جلوه می‌کند.

هوش مصنوعی: نکات شیرین او، دل‌ها را زنده می‌کند و آثار کلامش، برای روح مانند حبابی است که از عمق آب برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: باغی که با بینش او آباد شده، زیبایی‌اش نمایان است و دانش او مانند ستاره‌های درخشان در آسمان، کلماتش را روشن می‌سازد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی های آفرینش و نظم جهانی اشاره می‌کند. او به گونه‌ای اجرا می‌کند که هر چیز در این جهان، از جمله گوهرها و آب حیات، در راستای یک خط خاص و منظم قرار دارد. به عبارتی، همه چیز در این عالم به هم پیوسته و در هماهنگی با یکدیگر است.

هوش مصنوعی: شاهدی زیبا و دل‌نشین که سخنانش خوشایند است، بازیگری با موهای مشکی و چهره‌ای نورانی که بر رویش نقابی از عنبر دارد.

هوش مصنوعی: این شعر اشاره به شخصیتی دارد که همواره مایه آرامش و دلگرمی برای عاشقان و دلشکستگان است. او به همه مردم، چه خاص و چه عام، کمک می‌کند و در دل‌ها جا دارد، چه برای افراد بزرگ و چه جوانان.

هوش مصنوعی: باغی پر از دختران زیبا و چشمه‌ای پر از آب زلال، جایی که بویی از عود تازه می‌آید و عطر مشک خالص به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: شخصی که دانش را درک می‌کند و عمیقاً به مفهوم‌ها پی می‌برد، با قلبی پاک و شفاف و روحی زنده، به خوشی و لذت معنوی دست پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: من از عقل پرسیدم که این کلمات چه معنایی دارند، او گفت: این موضوع کاملاً واضح است، این همان آفتاب است، آفتاب، آفتاب.

هوش مصنوعی: تو با چهره‌های گوناگون خود، سبب حیرت و شگفتیِ عقل و هوش هستی، به گونه‌ای که هر کدام از آن چهره‌ها، به خودی خود، باعث اعتبار و ارزش علم و فضلی که از تو نشأت می‌گیرد، شده است.

هوش مصنوعی: آب حیات تنها یک قطره‌ای از وجود توست و می‌گویند که دانش و علم تو جزئی از لوح محفوظ است و تو را کتاب می‌نامند.

هوش مصنوعی: ستاره‌ای در روشنایی است که از انحراف در امان است و در آسمان در اوج قرار دارد اما از تغییر و تحول دور است.

هوش مصنوعی: می‌دانی که شگفتی و زیبایی حقیقت چیست؟ ستایش پادشاه جهان، که بی‌تردید در علم و دانایی سرآمد است.

هوش مصنوعی: سایهٔ خدا بر روی او، که مقامش از دین و دنیاست، مانند بوسعید، خان کسرا، و قدر و منزلتش همچون خاقان و اسکندر است.

هوش مصنوعی: داور زمانه، که به بهادرخان تعلق دارد، نشانه‌ای از بزرگی و مهربانی را به عنوان مرواریدی در صدف رحمت توصیف می‌کند، که مانند ابرهای باران‌زا رحمت را بر تن می‌ریزد.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده است که در برابر تدبیر و اراده او، بی‌احترامی به خاک و زمین در زمانی که باید صبر کرد و در زمانی که باید سریع عمل کرد وجود ندارد. به عبارت دیگر، قدرت و اراده او بر همه چیز پیشی می‌گیرد و در هر زمان و مکان خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: ساکنان سده دربار او، بهترین مخلوقات هستند و حسادت می‌ورزند به مقام والای او که بدترین موجودات را دربر دارد.

هوش مصنوعی: باغ بهشت، فضایی چون مجلس باشکوه را دارد و این فضا به احترام و عظمت شاه آسمان می‌درخشد و در عین حال، روشنایی دلش به مانند نایب و جانشین اوست.

هوش مصنوعی: در آسمان، تاجدار عدالت او، در جهان برتری و عظمت دارد و شمشیرش بر سر حاکمیت و تسلط اوست.

هوش مصنوعی: ای پادشاهی که در دوران حکومت عادلانه‌ات، تنها چیزی که وجود ندارد، آرامش دل‌انگیز و دلنشین در میان حلقه زیباویان است.

هوش مصنوعی: در برابر تیغ انتقام او، ناچار می‌شوم که مانند عیسی در مواجهه با دنیای فریبنده، خود را در خواب عمیق فرو ببرم.

هوش مصنوعی: خسرو مشرق مانند خورشید درخشان، پرچم طلایی خود را بر بلندای کوه‌ها به اهتزاز درآورد، و آسمان این نشان را با قدرت و زیبایی فراوان تأیید کرد.

هوش مصنوعی: آفتاب از جام بخشش او جرعه‌ای نوشیده است و به همین خاطر، شادی و سرخوشی آن مانند باده‌ای مست‌کننده بر دیوار و درها می‌تابد.

هوش مصنوعی: ای جاودان، عمر تو مانند لباسی است که به آن می‌افزایی و وجودت به گونه‌ای است که در آستانه حکمت و آگاهی قرار دارد.

هوش مصنوعی: پارچه‌ای زیبا و درخشان که با رنگ‌های آبی و سبز گل‌دار تزیین شده، در مقایسه با نور ماه، شبیه به نوارهای نازکی است که بر سطح ماه می‌تابند.

هوش مصنوعی: پهلوی گاو زمین به خاطر نعل تو خسته و از کار افتاده است و گُرده شیر آسمان به خاطر تیزی و شدت تیغ تو سوخته و به حالت کباب درآمده است.

هوش مصنوعی: وقتی که سرنوشت و تقدیر، با حکمت خود به چرخش درآید، به مانند زهره که در نوازش ساز، به دلخواه می‌رقصند و می‌چرخند، پس می‌توان رباب را از چنگ آزاد کرد.

هوش مصنوعی: تا وقتی که خورشید صبح زود در آسمان است، هیچ خطری از طرف کوه‌ها وجود ندارد و تا زمانی که رشته‌ی نور مهر تابناک آسیبی نبیند، آرامش برقرار است.

هوش مصنوعی: در روزگار صبح، وقتی که خورشید طلوع می‌کند، چادر و سایبان تو را با نور خود روشن می‌سازد و مانند ستونی محکم به تو اعتبار می‌بخشد.

هوش مصنوعی: از لطف و کمک الهی بهره‌مند باش، که مانند افساری که پای اسب را می‌گیرد، تو را در مسیر درست رهبری کند و همچون رکاب سواری، به تو ثبات و استقامت ببخشد.