هوش مصنوعی: در نوشتار من، هر دو جهان به طور همزمان در یک جمله نمایان شده‌اند، و این جمله تنها حروفی از یک کلمه خاص را در بر دارد که به نوعی در ارتباط با موضوعی مقدس و ویژه است.

هوش مصنوعی: نشستن روی کرسی از روی احترام و مقام است، ما در آسمان‌نشینی همچون پادشاهان در عرش قرار داریم. همچنین در میدان جنگ به اوج قدرت و bravado خود می‌رسیم.

هوش مصنوعی: وقتی به عمق معانی و مفاهیم می‌رسم، مانند طاووسی که در باغ سدره نشسته، پرواز می‌کنم و زیبایی و جلوه‌ای از خود نشان می‌دهم.

هوش مصنوعی: ناهید کیست که مانند یک مطرب در بزم تفکر من می‌رقصد و خورشید چیست که همچون نوری در افکار روشن من می‌تابد؟

هوش مصنوعی: من در مجلس خود نشانی از خرد و عقل ندارم، اما قاضی حاکم بر همه امور در اینجا حضور دارد و جهان برای شهادت بر این موضوع گواهی می‌دهد.

هوش مصنوعی: تیر دانش و قلم من همچون نور روشنی‌بخش درگاه معارف و بینش من است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که پادشاه آسمان، با قدرت و عظمت خود، بر گروهی از اراده‌ها و تلاش‌های من مسلط است. همچنین، تجربیات و دانایی‌های قدیمی، به نوعی در دل و ذهن من همانند یک گنجینه ارزشمند جای دارد، که آن را با محبت و احترام به یاد می‌آورم.

هوش مصنوعی: من مانند آتش هستم که آب حیات به طبع مرده‌ام را زنده می‌کند، و واژه‌ها مانند تکه‌های آبنباتی هستند که تشنه‌اند.

هوش مصنوعی: عروج روح من از طریق نوشته‌ها و قلمم به مسیر علم و دانش وابسته است، و متن زندگی‌ام در حاشیه‌های دفترم نقش بسته است.

هوش مصنوعی: کلید فضیلت، زبانی که منطق مرا سامان می‌دهد، چراغ عقل است که از توانایی و استعداد طبیعی‌ام روشنایی می‌گیرد.

هوش مصنوعی: من در سفر به سرزمین‌های شگفتی‌های وجودم هستم و صاحب دنیای رازها و اسرار محبوبم.

هوش مصنوعی: در گرداگرد عشق او گردش می‌کنم و از این رو، به دور مرکز زندگی‌ام نمی‌چرخم.

هوش مصنوعی: من از همه جهات درخشان و پربار هستم و میراث من تنها از پدر و مادر نیست، بلکه جامع و گسترده است.

هوش مصنوعی: عزیزم، جای شگفتی نیست که من از دنیا آزاد شده‌ام. تعجب نکن که من یک گوهر اصلی و با ارزش هستم.

هوش مصنوعی: من در فضای گسترده‌ای قرار دارم و در درون خود، غرق در عمق خاکی و سنگین هستم، همانند دریای سبز که درون من در جریان است.

هوش مصنوعی: نقشه‌ام سفر به جایی بزرگ و باعظمت است. بگذار که از این دنیای مادی و محدود خالی شوم و به آزادی برسم.

هوش مصنوعی: نزار، جانم را در آتش نیفکن، زیرا من در درون خود گوهری ارزشمند دارم که نباید به سادگی از بین برود.

هوش مصنوعی: من از خاک هستم اما سوار بر راه حقیقت. اگرچه خودم خاکم، اما در عمق حقیقتی که همان آب است، در هم آمیخته‌ام.

هوش مصنوعی: من در ظاهر مانند یک ویرانه هستم، ولی در حقیقت از درون، گنجینه‌ای از معانی و ارزش‌ها دارم. همچنین مانند پروانه‌ای هستم که به معنای عمیق زندگی می‌پردازد و شمعی هستم که نور و روشنی را به دیگران هدیه می‌دهد.

هوش مصنوعی: من از مستی دیوانه شده‌ام و به خاطر این حال، عقل و فکر عادی‌ام را از دست داده‌ام. همچنین از وجود مادی خود فاصله گرفته‌ام و روح پاک و پاکیزه‌ای دارم.

هوش مصنوعی: من در این روزگار آزاد و مختار هستم، اگرچه در علم عقب‌مانده‌ام، اما به خود می‌بالم که وجودم در این جهان ارزشمند است، حتی اگر به عنوان یک بیگانه در وطنم شناخته شوم.

هوش مصنوعی: به دنیای زیبای خود می‌روم، جایی که ستاره‌ها در آسمان به من می‌نگرند. هرگز نمی‌خواهم به خاک برگردم، زیرا این مکان خاص و معنوی برایم اهمیتی خاص دارد.

هوش مصنوعی: بر فراز عقل و اندیشه، از خردمندی و دانش سخن می‌گویم و از عشق پیاله‌ای می‌نوشم که مرا به شیدایی و جنون می‌کشاند.

هوش مصنوعی: من در این دنیای خاکی چطور می‌توانم موقتی بمانم، وقتی که این حالت به خودی خود می‌تواند راهی به سوی عالم جان و روح من باشد.

هوش مصنوعی: خواجو می‌گوید که تا زمانی که از آستان پرواز بزرگ و مقدس تو نگذرم، توان عبور از عشق و جذبه‌ات را نخواهم داشت. به عبارتی، نمی‌توانم از عشق و محبت تو کنار بگذارم تا زمانی که به مقام والای تو نرسیده‌ام.