هوش مصنوعی: سلام و خوش‌آمد گویی به تو ای مژده‌آور عاشقان، تو با شادی و سرور آمدی، گویی که از پیش آن درخت خوش‌نما و سبز سرسبز آمده‌ای.

هوش مصنوعی: صبحگاهی که از محبت دوستان در فضای دل و دین غرق شده بودم، یاد تو دوباره به ذهنم خطور کرد.

هوش مصنوعی: عطر بهشت از نفس‌های تو به مشام می‌رسد و تو از مسیر شادروان، به اینجا آمده‌ای.

هوش مصنوعی: ما را شاد کن و پیام دلتنگی‌ام را بیاور، اگر از چین زلف‌های محبوبان خبری خوشحالی به همراه داری.

هوش مصنوعی: من به خاطر درد و یأس خود بسیار فریاد زدم و طلب کمک کردم، اما زمانی که به شدت ناله و فریاد زدم، تو به یاری‌ام آمدی.

هوش مصنوعی: هرچند که تمام وعده‌هایی که با من داده بودی، هیچ اهمیتی نداشت، اما جانم فدای تو که با خوشحالی رفتی و با شادی بازگشتی.

هوش مصنوعی: در فرصتی دیگر چه اتفاقی خواهد افتاد اگر سوار بر اسب خود شوم، وگرنه مانند آن سرو نقره‌ای از من رها و آزاد خواهی شد.

هوش مصنوعی: این زمان وقت عمل است؛ اگر کاری انجام می‌دهی، در مسیر عشق من قرار می‌گیری.

هوش مصنوعی: ای پیام‌آور نسیم، یک بار دلم را شاد کن و از راه لطف و محبت، به بغداد برو.

هوش مصنوعی: قصه اشک‌های من در کنار رود روایت کن و از عشق و دل‌باختگی‌ام در بازار سلطان یاد آور.

هوش مصنوعی: زمانی که به مرزهای قصر شیرین برسی، به یاد اشک‌های فراوان فرهاد و تبدیل شدن آن‌ها به سیلاب بیفت.

هوش مصنوعی: به زیبایی موهای خوبان توجه کن و از دسته گل‌های ریحان دوری کن. قامت جوانان را ببین و شکل قامت خود را مانند شمشاد تنظیم کن.

هوش مصنوعی: بیدلی، ای شوریده‌حال، پیامی از محبوب برایت بگو. بنده‌ای که دلbroken دارد را از غم‌ها آزاد کن.

هوش مصنوعی: اگر از حال دل و خراب ما آگاه هستی، در چنین شهر آباد و رونقی، به یاد این ویرانه بيفت.

هوش مصنوعی: تا زمانی که ستاره‌ها اجازه دهند، دل غمگین من را در مقابل درگاه پادشاه عالم خوشحال کن.

هوش مصنوعی: مهد برتر و آرامگاه بزرگ‌ترین داور در طول زمان، گنجینه‌ای از قدرت و سلطنت گرانبهای خورشید و نسل ایلخان است.

هوش مصنوعی: به نعل شبرنگ او نگاه کن؛ مانند تاجی از ستاره‌های جوزا بر گشته و گرد و غبار آن، چون سرمه‌ای شده که به چشم‌های ثریا نشسته است.

هوش مصنوعی: در میهمانی خانه احسان او، خورشید و ماه به شکل ظرف‌های طلایی و فضای نقره‌ای زیبا حضور دارند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف جایگاهی با ارزش و معنوی اشاره می‌کند. طارم، به معنای محل یا مکانی است که در آن ویژگی‌های خاص و برتری وجود دارد. همچنین به آسمان و قدرت آن اشاره شده که نشان‌دهنده احترامی است که به این مکان داده می‌شود. ایوان قدر و طاق خضرا نیز به زیبایی و بزرگی این مکان تأکید می‌کند و در مجموع بیانگر اهمیت و مقام والای این مکان در دنیای معنوی است.

هوش مصنوعی: مهره‌ی شش‌گوشه‌ای که به زمین تعلق دارد، به‌گونه‌ای در بازی چوگان قرار گرفته که نقش گوی را ایفا می‌کند و به‌نوعی به نماد سرنوشت و تقدیر تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: فکر او به اندازه‌ای عمیق است که حتی بر روی نجوم هم تأثیر گذاشته و شکوه و زیبایی خورشید به وضوح نمایان شده است.

هوش مصنوعی: زبان شمشیر سپاه زاب در میدان نبرد مانند سیلی از خون است که در چشم دریا نمایان شده است.

هوش مصنوعی: در گلستان، قلم لطیف من آهنگ‌هایی درباره زیبایی او می‌نویسد که در محفل گل‌ها برازنده است و چهره‌های زیبا را به جلو می‌آورد.

هوش مصنوعی: این شعر به وصف زیبایی و عظمت یک شخصیت می‌پردازد که چهره‌اش مانند ماه درخشان است. او به عنوان پادشاه خاور زمین تجلی بخش خدایی و نماینده پاکی و سادگی در دنیا و دین شناخته می‌شود. این شخصیت به عنوان مظهر کمال و والایی در نظر گرفته شده و اطرافش را نور و صفا فرا گرفته است.

هوش مصنوعی: از نیروی سم او، که بر پیرامونش را می‌چرخاند، ستاره‌ها را به زینتی شبیه به افسران تبدیل کرده است و از پای او، آسمان مانند طوقی به دو شکل زیبا شکل گرفته است.

هوش مصنوعی: زرگران که در بازار شهرستان مشغول به کار هستند، با مهارت خود، جایی برای کار خود ساخته‌اند که مانند خرگاه (نقطه‌ای برای استراحت یا کار) نورانی و تابناک است، انگار که از نور خورشید ساخته شده باشد.

هوش مصنوعی: یک گوی زرین که به دست خاص صنعت‌گران ساخته شده است، به خاطر زیبایی‌اش مانند زهره می‌درخشد.

هوش مصنوعی: در میخانه، نوشندگان در زمان صبح نمی‌گذارند کسی به سلامت خود وارد شود و با اشتیاقی که دارند، می‌خواهند در مجلس او حضور داشته باشند و از شوق او، ساغر را از چشم خود می‌سازند.

هوش مصنوعی: تیر کو را در دفتری که بالاترین مقام‌ها آن را می‌نویسند، ثبت می‌کنند و فهرستی از القاب او تهیه می‌کنند.

هوش مصنوعی: غبار مرکب او همچون سرمه‌ای است که چرخش، تردستی می‌کند و تماشای ماه را برای بینندگانش زیبا می‌سازد.

هوش مصنوعی: وقتی که رنگ گل‌ها بر چهره می‌نشیند، عقل به انسان می‌گوید که به زیبایی و درخشندگی آفتاب توجه کن. این زیبایی می‌تواند به شکل ظاهری ماه نو تبدیل شود که همچون نعل درخشان و خیره‌کننده است.

هوش مصنوعی: آیا هرگز فکر کرده‌ای که آیا ذهنت قادر است به عمق‌های عمیق‌تری از احساسات و تصورات دست یابد؟ آیا می‌توانی به آن مرحله‌ای برسی که افکار و احساساتت به طور خالص و ارزشمندی بروز کنند؟

هوش مصنوعی: ای گدای درگاه تو، ای پادشاه آسمان، درختان سبز و گل‌های نیلوفری، نشانه‌های زیبایی و صفای این مکانند.

هوش مصنوعی: گردش اسب تو در دنیای پرماجرا و زیباست، در حالی که خورشید روشنایی بخش راه توست و همچون مشعلی در سمت شرق، نور افشانی می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر تو دختران زیبای خود را به عنوان کنیز بخوانی، نام شوهرتان نمی‌تواند به آنها اعتبار و ارزش بدهد.

هوش مصنوعی: وقتی تو را به خورشید تشبیه می‌کنم، به خاطر عظمت و جلالی که داری، بر افکار و زیبایی‌های دیگر برتری پیدا می‌کنی.

هوش مصنوعی: هرگز نگذاری که تلاش و سعی تو کم شود، زیرا همین تلاش‌هاست که موجب بلندای مقام و موقعیت تو می‌شود و تو را در اوج نگه می‌دارد.

هوش مصنوعی: اگر سلیمان زنده می‌شد، به خاطر کمال و بزرگی‌اش ممکن بود که دیوان و پریان سر خود را بر خط حکمت بگذارند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به ستایش و عظمت یک شخص یا مفهوم می‌پردازد. او می‌گوید که نور خورشید بدون وجود مهر و محبت تو معنا ندارد و در کنار زیبایی و درخشش تو، دیگر روشنایی‌ها کم‌رنگ و ناچیز هستند. به عبارتی دیگر، وجود او باعث می‌شود که جهان روشن‌تر و شکوهمندتر به نظر برسد و هیچ چیز دیگری نمی‌تواند به پای او برسد.

هوش مصنوعی: ای در تو آرامش است و تو برای من مانند دروازه‌ای هستی که به سوی جهان حکمت و سلطنت گشوده می‌شود. تو همچون شمشیر حکمت، قدرتی بر ظالمین داری و سلطانی بر سرنوشت‌ها.

هوش مصنوعی: صبح با نور و زیبایی خیمه‌ی ارزش و مقام تو را برپا می‌کند، ستونی از نقره بر افراشته می‌شود و آفتاب با درخشندگی بر آشیانه‌ی عزت و توانایی تو می‌تابد، در حالی که طنابی از طلا فضایت را محکم کرده است.

هوش مصنوعی: آسمان که از هفت سرزمین به تیرگی افتاده، در توضیح عظمت تو، نسخه‌ای را در هفت فصل تهیه کرده است.

هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند ببیند که روزی بر سقف تو بگذرد، اگر نور خورشید از کنیزان کاخ تو نمی‌تابد؟

هوش مصنوعی: اگر نیروی ستاره‌ها به تو کمک نکند، چگونه می‌توانی دل شیطان را بشکنی؟

هوش مصنوعی: اگر سرسختی و پشتیبانی تو به پلن و برنامه‌ات بپیوندند، تا زمانی که دنیا برقرار است، هیچ چیز نمی‌تواند مانع موفقیت تو شود.

هوش مصنوعی: این بیت به مفهوم این است که سرنوشت، مانند یک موجود سرکش و غیرقابل کنترل، تحت تأثیر رفتار و انتخاب‌های ما قرار دارد. در این میان، ارزش‌های مادی و زیبایی‌های گذرا مانند نقره و طلا نمی‌توانند به تنهایی ما را به آرامش برسانند. در حقیقت، زیبایی واقعی و معنای زندگی بیشتر به درک عمیق‌تری از وجود و زمان وابسته است.

هوش مصنوعی: مریم عهدی، و عیسی را به عنوان بزرگ‌ترین فرزند در آغوش گرفته‌اند، و یوسف مصری را هم از زلیخا نامیده‌اند.

هوش مصنوعی: جایگاه تو در میان بزرگان مانند خان است و تو همچون بنده‌ای به یاسای بزرگ وابسته‌ای. آغوش تو باید همچون نقطه‌ای تابناک در آسمان باشد و به یادگار، بوسه‌هایی به ستاره‌ها بدهی مانند چاشنی زعفران.

هوش مصنوعی: اگر کاخ کسری در هفت سرزمین هم شکوه داشته باشد، اما ایوان تو که از شش طاق ساخته شده، از آن زیباتر و با عظمت‌تر است.

هوش مصنوعی: چون پادشاه قفقاز و کشمیر، در برابر درگاه تو گدا هستند، پس حرارت و شوق تو از دروازه کشمیر و قفقاز خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: مانند کسی که بینا نیست و نوری نمی‌بیند، یا مانند کسی که به شدت تشنه است و در جستجوی آب، در گرداب و ناکجایی سرگردان است. این فرد به خاک درگاه تو بسیار مشتاق و نیازمند است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که سنت و روش تو مثل علفی است که از چمنزار علی (ع) نشأت گرفته و پایه‌اش بسیار محکم است. در برابر دشمنانی که در سرگردانی هستند، این پایه و اساس همیشه پابرجاست.

هوش مصنوعی: تا زمانی که چرخش آسمان و پرتوهای آفتاب در زیر سایه‌ی این رنگ سبز، وجود دارد، بگذارید که نور شما در این سایه تابیده شود.

هوش مصنوعی: تیغ حکمت که از ماه تا دریاها در جریان است، همانند گوهر درخشان خورشید بر روی پرچم باد می‌درخشد.

هوش مصنوعی: هیچ کسی نباید بدون راهنمایی و سرپرستی تو تحت سلطه و فرمان باشد؛ اگر چراغ حکومت و قدرت تو روشن نباشد، آسمان هم روشنایی نخواهد داشت.