خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » رباعیات » شمارهٔ ۹۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بی روی تو من در آرزویت می‌رم</p></div>
<div class="m2"><p>دور از رویت بر سر کویت می‌رم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من شمعم و خورشید تویی طرّهٔ شب</p></div>
<div class="m2"><p>بردار ز رو که پیش رویت می‌رم</p></div></div>

دیوان خواجوی کرمانی به اهتمام و تصحیح احمد سهیلی خوانساری » تصویر 800

شمارهٔ ۹۴

بی روی تو من در آرزویت می رم
دور از رویت بر سر کویت می رم
من شمعم و خورشید تویی طره شب
بردار ز رو که پیش رویت می رم

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به عشق و آرزوی خود اشاره می‌کند. او بیانگر این است که از دوری معشوقش رنج می‌برد و مانند شمعی است که با وجود دوری، به سمت نور خورشید (یعنی معشوق) حرکت می‌کند. در واقع، او می‌خواهد بگوید که به سوی محبوبش می‌رود و هیچ چیز نمی‌تواند او را از این مسیر بازدارد.

شمارهٔ ۹۲

شمارهٔ ۹۳

هوش مصنوعی: بدون تو در آرزویت زندگی‌ام را می‌گذرانم، دور از چهره‌ات به در و دیوار کوی تو سر می‌زنم.

بی روی تو من در آرزویت می‌رم

دور از رویت بر سر کویت می‌رم

هوش مصنوعی: من مانند شمعی هستم و تو همان خورشیدی. خواهش می‌کنم تاریکی شب را از روی خودت بردار، زیرا من در جلویت حرکت می‌کنم.

من شمعم و خورشید تویی طرّهٔ شب

بردار ز رو که پیش رویت می‌رم

شمارهٔ ۹۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده