خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » رباعیات » شمارهٔ ۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زین‌سان که به زیر پای غم گشتم پست</p></div>
<div class="m2"><p>جز جام می‌ام کسی کجا گیرد دست؟</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن لحظه که بر جنازه گردد سر من</p></div>
<div class="m2"><p>از گردش کاسهٔ سرم بینی مست</p></div></div>

دیوان خواجوی کرمانی به اهتمام و تصحیح احمد سهیلی خوانساری » تصویر 789

شمارهٔ ۹

زین سان که به زیر پای غم گشتم پست
جز جام می ام کسی کجا گیرد دست
آن لحظه که بر جنازه گردد سر من
از گردش کاسه سرم بینی مست

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از غم و اندوه خود صحبت می‌کند و می‌گوید که در میان این غم، تنها چیزی که به او آرامش می‌دهد، جام شراب است. او در لحظه‌ای که جانش را از دست می‌دهد، احساس می‌کند که مستی و شادی را در آخرین لحظات زندگی‌اش تجربه می‌کند.

شمارهٔ ۷

شمارهٔ ۸

هوش مصنوعی: چون غم مرا به پایین کشانده است و من به شدت دچار افسردگی شده‌ام، جز جام می که به من آرامش می‌دهد، کسی دیگر نمی‌تواند به کمک من بیاید.

زین‌سان که به زیر پای غم گشتم پست

جز جام می‌ام کسی کجا گیرد دست؟

هوش مصنوعی: در آن لحظه که جسم من به زمین می‌افتد و دنیای من به پایان می‌رسد، تو را در حالتی غرق در مستی و نشئگی خواهی دید.

آن لحظه که بر جنازه گردد سر من

از گردش کاسهٔ سرم بینی مست

شمارهٔ ۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده