هوش مصنوعی: چشم من مانند شمعی در پیش روی توست و جان من مانند پروانه‌ای است که دور شمع شبستان تو می‌چرخد.

هوش مصنوعی: هر نوع نگرانی و آشفتگی که به سراغم می‌آید، چه در روز و چه در شب، از گیسوان دلنشین و آشفته تو نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: پرنده دل که در باغ عشق به پرواز درآمده، هم‌نشین بلبل است و نوای گلستان تو همیشه با اوست.

هوش مصنوعی: جان شاداب من که به خاطر نزدیکی به تو به شوق آمده است، به خاطر دوری تو از نعمتِ عشق بی‌بهره و غمگین باد.

هوش مصنوعی: چشم من که همه چیز را می‌بیند، پر از غبار بادی است که تو به راه انداخته‌ای. این خاکی که در آن وجود دارد، به خاطر سفر تو و حرکاتت است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که گوی‌های ستاره‌ها در دایره‌ی بازی چرخ قرار دارند، امیدوارم گوی دل‌ها نیز در چنبره‌ی زلف تو گردش کند.

هوش مصنوعی: ای چهره‌ات چون گل در باغی سرسبز می‌درخشد، لاله‌ها و گل‌های زیبای باغ برای توست و پرنده خوش‌خوان باغ جان، آهنگ زندگی‌ات را می‌سراید.

هوش مصنوعی: کسی که مانند گل لاله از عشق تو دلش پر از خون شده است، امیدوارم همیشه سایه‌ات بر سرش باشد و تو با زیبایی و لطافت خود همچون سروی خوش‌رخ در حرکت باشی.

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند خواجو در صفوف سپاه به خودنمایی می‌پردازد، بی‌خود است؛ ای کاش چشمان او که خون دل می‌ریزد، سقا و آب‌پاش میدان تو باشد.